چكيده : اگر چه سياست خارجي موضوع مطالعه روابط بين‌الملل مي‌باشد، با اين حال مي‌توان آن را از منظرهاي مختلف ديگر نيز به بحث و بررسي گذاشت. در نوشتار حاضر نويسنده از رويكرد ارتباطي به حوزه سياست خارجي نگريسته و بر روي عامل مديريت روابط كشورها به يكديگر، تأكيد نموده است. از اين حيث نويسنده منظري تازه در بحث سياست خارجي را عرضه مي‌دارد كه مشتمل بر چهار مسأله بنيادين - كه براي درك چگونگي تعامل ميان فرهنگ، ارتباطات و سياست خارجي ضروري است – را شامل مي‌شود. اين مسائل شامل نقش و تأثير هويت ملي بر سياست خارجي، ابزارهاي فرهنگي و ارتباطي سياست خارجي، چگونگي استفاده از اين ابزارها براي ايجاد تماس فرهنگي ميان کشورهاي قدرتمند مركز و کشورهاي پيراموني و آثار احتمالي اين تماس فرهنگي در کشور مقصد است.ارائه مدل ديپلماسي عمومي بخش نهايي مقاله را تشکيل مي دهد.
واژه هاي كليدي : فرهنگ، ارتباطات و سياست خارجي,ديپلماسي عمومي،ديپلماسي فرهنگي،ارتباطات بين المللي،ارتباطات بين فرهنگي

درآمد
اين بررسي عمدتاً سياست خارجي و ديپلماسي را مورد بحث قرار مي‌دهد. در مطالعات بين المللي، «سياست خارجي» عبارت ازتحليل اقدامات يك دولت در قبال محيط خارجي و شرايط معمولا داخلي مؤثر در تعيين اقدامات مزبور، «سياست بين الملل» مطالعه آن اقدامات به منزله جنبه‌اي از الگوي اقدامات يك دولت و واكنشها ي ديگران و «روابط بين‌الملل» مطالعه همه شكلهاي دولتي و غير دولتي واكنش متقابل اعضاي جوامع مختلف است (هالستي32:1373 و باربر، 1372: 47-15). به ‌اين ترتيب مطالعه روابط بين الملل شامل تحليل سياست خارجي و سياست بين الملل نيز هست. با رويكردي ارتباطي در تعريف ديپلماسي مي‌توان گفت: ديپلماسي، مديريت روابط كشورها با يكديگر و ميان كشورها با ديگر بازيگران بين المللي است؛ اين بازيگران شامل گروهها، سازمانها و افرادي هستند كه در كنار دولتها ديپلماسي را به عنوان نظامي‌‌اطلاعاتي براي بيان و دفاع از منافع و اعلان تهديدها و اولتيماتوم‌ها به كار مي‌‌برند (Bartson,1997:1 ). در واقع ديپلماسي مجراي تماسي است براي اعلام مواضع، جمع آوري اطلاعات و راضي يا قانع كردن يك كشور براي حمايت از مواضع كشوري ديگر (Fransworth,1992:179)؛ سياستمداران كساني هستند كه به نمايندگي از تماميت يك جامعه تصميم مي‌‌گيرند واين عمل را با ادعاي حفظ ثبات يا ايجاد تغييردر محيط (داخلي يا خارجي) و يا ساختارهاي خاص روابط بين المللي انجام مي‌دهند (هالستي212:1373). طبيعي است كه تصميم گيري در حوزه سياست خارجي در برگيرنده مقاصد و ارزشها است و سياستهاي خارجي مختلف مي‌تواند ريشه در مقاصد و ارزشهاي متفاوتي داشته باشد. اين تفاوتها در کلي ترين شکل خود به مفاهيم مرتبط با فرهنگ و ملت ارجاع مي‌‌شود

باسلام خوب بودمنابع مشخص باشد