انواع دوربین عکاسی
• آنالوگ
دوربینی است که بوسیله ی دست و یا دستگاه‌های مکانیکی خودش تنظیم میشود و دارای فیلم است
• دیجیتال
دوربینی است که اطلاعات تصویر را بصورت ارقام عددی در نوعی ازحافظه کامپیوتری ذخیره مینماید. نحوه-ی کار دوربین‌های عکاسی دیجیتال بسیار مشابه کا دوربین‌های فیلمیِ قدیمی است. نور پس از عبور از لنز بر روی صفحه-ی حساس به نور می‌تابد. در دوربین‌های دیجیتال این صفحه-ی حساس یک «سنسور» الکتریکی است که همانند صفحه مانیتور (اما در جهت عکس) میزان فوتون‌های تابیده شده را به صورت یک جریان الکتریکی کالیبره شده به یک دستگاه مبدل می‌فرستد. مبدلِ آنالوگ به دیجیتال هم به نوبه-ی خود این اطلاعات را برای هر پیکسل به صورت عددی ما بین ۰-۲۲۵ (میزان روشنایی هر پیکسل) به کارت ذخیره سازی ارسال می‌کند. اطلاعات مربوط به تمام پیکسلهای یک سنسور که حتی به ۱۶ میلیون هم در برخی دوربینهای تخصصی-تر می‌رسد، در کنار هم کلیت تصویر ضبط شده را می‌سازند.

---

قسمت های اصلی يک دوربين عکاسی :

۱ بدنه :
بدنه يک دوربين تا حدودی نشان دهنده نوع عکس هايی است که با آن گرفته می شود.بعضی از آن ها از مواد اوليه بسيار مرغوب و مقاوم ساخته می شوند مثل دوربين هايی که مورد استفاده عکاسان خبری قرار می گيرد، بعضی ساده تر و ارزان ترند مثل دوربين هايی که مورد استفاده مردم عادی قرار می گيرند. بدنه دوربين ها با هر شکل و هر نوع ماده ای که ساخته شده باشند يک چيز در همه آن ها مشترک است. يک محفظه تاريک سياه رنگ که از نفوذ کنترل نشده نور جلوگيری می کند، در انتهای همين محفظه است که معمولاً فيلم عکاسی و يا در دوربين های ديجيتال، حسگر الکترونيکی قرار می گيرد. اتاقک تاريک يک دوربين در تهيه تصوير خوب نقش مهمی ايفا می کند و در انواعی که می توان به آن دسترسی داشت بايد مراقب بودکه رنگ سياه آن آسيب نبيند زيرا باعث کاهش کيفيت عکس می شود.

٢ عدسی يا لنز :
شايدبتوان گفت که مهم ترين قسمت يک دوربين عکاسی لنز آن است. لنزها بيشترين سهم را در تهيه يک تصوير خوب دارند. لنزهای امروزی بسيار پيچيده اند.
حتماً میدانيد که وقتی نور از يک محيط مثل هوا وارد محيط ديگری شود )مثل آب( دچار شکست میشود. اگر يک منشور از جنس شيشه را در معرض تابش يک پرتوی نور قرار دهيم میبينيم که نور تغيير جهت م یدهد. حالا تصور کنيد چند عدد از اين منشورها را به هم بچسبانيم، چه اتفاقی می افتد؟ همان طور که مشاهده می کنيد، پرتوهای نور در يک نقطه يکديگر را قطع م یکنند، يک عدسی شکل تکامل يافته ی همين ابزار ساده است.
اگر يک عدسی يا ذره بين را در مقابل نور خورشيد قرار دهيم، م یبينيم که در فاصله ای از عدسی
يک نقطه بسيار نورانی تشکيل م یشود. اين نقطه چيست؟ در واقع اين نقطه کوچک نورانی تصوير
کوچک شده خورشيد است. عدسی ها اين خاصيت را دارند که تصويری از دنيای مقابل خود به صورت( کوچک تر و وارونه (و البته گاهی اوقات بزرگتر از شیء) در طرف ديگر ايجاد کنند. (
عدسی ها در دو نوع کلی ساخته م یشوند که به آ نها عدسی همگرا و واگرا م یگويند. روش شناخت آن ها بسيار ساده است. هر عدسی که لبه های نازک تری نسبت به مرکز داشته باشد، همگرا و تمام (عدسی هايی که لبه های آ نها از مرکزشان ضخيم تر باشد واگرا هستند. (

---

1.لنزهای نرمال :
مهم ترين ويژگی لنزهای نرمال آن است که شبيه ترين تصوير را به آن چه که چشم می بيند ايجادمی کنند. اگرچه چشم انسان ميدان ديد وسيعی دارد اما زاويه ديد مفيد آن در حدود ۴۵ درجه است.زاويه ديد يک لنز نرمال هم در حدود ۴۶ درجه است. مثلاً در يک دوربين عکاسی ۱۳۵ ميلی متری که ابعاد تصوير آن ۳۶x۲۴ ميلی متر است اندازه قطر تصوير در حدود ۴۴ ميلی متر می شود،
اما اکثر کارخانه های سازنده لنزهای ۵۰ ميلی متری را به عنوان لنز نرمال ارائه می دهند.

،2. زاويه باز )
هر چه فاصله کانونی لنز کمتر باشد زاويه ديد آن وسيع تر و هر چه فاصله کانونی يک لنز بيشتر باشد زاويه ديد آن کمتر خواهد بود. بنابراين در يک دوربين ۱۳۵ ميلی متری لنزهای کمتر از ۵۰
مثل 8، ۱۵ ، ۲۰ ، ۲۴ ، ۲۸ ، ۳۵ ميلی متری دارای زاويه ديد وسيع تری میباشند که به همين دليل به آ نها لنزهای زاويه باز (وايد) م یگوييم. از طرف ديگر لنزهای بيشتر از5۰ ميلی متر که زاويه ديد بسته تری دارند . لنزهای زاويه بسته يا تله فتو ناميده م یشوند. مثل لنزهای600،1000،1200 ،۵۰۰ ،۴۰۰ ، ۲۰۰ ، ۱۳۵ ، ۱۰۵ ، ۸۵ ،70و...

وايدانگل) و3. زاويه بسته )تله فتو( :لنزها را در گروه های مختلف و بر حسب نيازهای متفاوتی دسته بندی می کنند. بعضی از لنزها برای کارهای عکاسی معماری مناسبند، دسته ديگر به کار عکاسی خبری میآيند، بعضی از لنزها را برای عکاسی از اشيای کوچک به کار میبريم و انواع ديگری که برای کارهای ديگر مناسبند.
يکی از راه های تقسيم بندی لنزها، دسته بندی آن ها بر حسب فاصله کانونی آن هاست. کم و زياد
شدن فاصله کانونی لنزها باعث می شود که ميدان ديد آن ها تغيير کند. ميدان ديد بعضی از لنزها زياد است،مثلاً زاويه ۱۸۰ درجه را پوشش می دهند به همين دليل به آن ها زاويه باز می گويند. بر عکس برخی از لنزها زاويه ديد کوچکی دارند مثلاً ۲ درجه، و به همين دليل به آن ها زاويه بسته (تله فتو) می گوييم.

---

٣ منظره ياب :
منظره ياب يک دوربين با وجود سادگی نقش بسيار مهمی در توليد يک عکس ايفا می کند، هدف ما از تهيه يک عکس هر چه که باشد تصوير را به وسيله منظره ياب دوربين می بينيم و کادر دلخواه را انتخاب می کنيم، پس ديگران چيزی را در عکس خواهند ديد که ما از طريق منظره ياب دوربين ديده و انتخاب کرده ايم. هر قدر منظره ياب تصوير دقيق تر و واضح تری در اختيار ما بگذارد ميزان خطای ما در انتخاب موضوع و کادر مناسب کاهش می يابد.
منظره ياب که ويزور هم ناميده می شود در دوربين های مختلف به شکل های مختلف ساخته
می شود. مثلاً در دوربين های فانوسی تصوير بر روی يک شيشه مات نقش می بندد. شايد در فيلم های قديمی ديده باشيد که عکاسان در پشت دوربين می ايستند و پارچه سياهی روی سرشان می اندازند اين کار برای آن است که تصوير ايجاد شده روی شيشه مات را بهتر ببينند.
نوع ديگری از منظره ياب وجود دارد که معمولاً در دوربين های ساده تر ديده می شود، اگرچه در بعضی از انواع بسيار حرفه ای و گران قيمت نيز از اين نوع استفاده می شود.به اين دوربين، رنج
فايندر می گويند. در اين نوع از منظره ياب که به آن ديد مستقيم هم می گويند دريچه ای در قسمت بالا و وسط و يا سمت چپ دوربين قرار دارد و در آن تعدادی عدسی نصب شده است و عکاس از درون اين دريچه کادر مورد نظر خود را انتخاب می کند. در عکسبرداری با اينگونه منظره ياب ها در فاصله های نزديک، بين آن چه می بينيم و عکسی که گرفته می شود تفاوتی ديده می شود ( که به آن خطای توازی يا پارالکس می گویند)

منظره ياب بازتابی :
نوع ديگری از منظره ياب وجود دارد که منظره ياب بازتابی ناميده می شود.
منظره ياب بازتابی در دوربين های بازتابی تک لنز ديده می شود. اين نوع منظره ياب از پيشرفته ترين انواع محسوب می شود. در اين نوع منظره ياب پرتوهای نور از طريق لنز وارد شده و به يک آينه ۴۵ درجه برخورد می کند و به طرف بالا منعکس شده و روی يک شيشه مات نقش می بندد، در بالای اين شيشه مات يک منشور پنج وجهی با تراش خاص قرار گرفته و در مقابل يکی از وجوه منشور يک عدسی بزرگ کننده نصب شده است. چشم عکاس پشت اين عدسی کوچک قرار می گيرد و تصوير را به شکل کاملاً درست می بيند. در لحظه عکس گرفتن آينه ۴۵ درجه به طرف بالا حرکت کرده و از مسير نور کنار می رود و تصويری که چند لحظه قبل ديده می شد اکنون بر روی فيلم يا حسگر دوربين ديجيتال ثبت می شود به همين دليل اين نوع از منظره ياب ها فاقد خطاهای موجود در انواع قبلی است.اين نوع از منظره ياب در دوربين های قطع کوچک ) ۱۳۵ ( و بعضی از انواع دوربين های قطع متوسط( ۱۲۰ ) به کار می رود.

صفحه نمايش ١ در دوربين های ديجيتال :در بعضی انواع دوربين های ديجيتال يک صفحه نمايش کوچک که در پشت دوربين وجود دارد کار منظره ياب را انجام می دهد. در اين گونه دوربين ها هم خطای پارالکس وجود ندارد.

...