موارد استفاده از نمای بسته:
۱. از این نما برای نشان‌دادن جزئیات سوژه مانند احساسات آن یا جزئیات حرکت خاصی که توسط وی انجام می‌گیرد استفاده می شود.
۲. کاربرد دیگر آن ایجاد نزدیکی و همراهی میان سوژه و مخاطب است
نکات کلیدی نمای بسته:
۱. از آنجا که این نما مخاطب را تا حد زیادی به سوژه نزدیک میکند، پس از این نما فقط برای سوژههای اصلی استفاده میشود که در طول فیلم شخصیت پردازی شده اند و تا جای ممکن هیچ سوژه فرعی ای با این نما نشان داده نمی شود. همچنین استفاده بیش از اندازه از این نما کاربرد آن را دچار خدشه می کند.
۲. معمولا در نمای بسته اثری از محیط اطراف سوژه به چشم نمیخورد تا مخاطب به طور کامل بر روی سوژه تمرکز کند.
۳. استفاده از لنزهایی با فاصله کانونی کم سبب اعوجاج در تصویر و غیرطبیعی شدن سوژه و استفاده از لنزهایی با استفاده از فاصله کانونی بالا سبب کاهش عمق میدان می شود.
۴. برای نشاندادن آشفتگی و پیچیدگی شخصیت از نمای بسته با استفاده از لنز واید بهره می بریم.

---

هدروم
هدروم به فضای بالای سر موضوع تا بالای کادر تصویر گفته می‌شود. در تصویر زیر هدروم مشخص شده است:
مواردی که در آن سوژه یک انسان، حیوان و یا مجسمه است، میزان هدروم از چشم سوژه تا بالای کادر سنجیده می‌شود. هدروم را در تصاویر زیر دقت کنیدتصویر شماره 3)

معیار صحیح و غلط‌ بودن هدروم مقدار فضای بالای سر سوژه و یا قرار‌گرفتن کلاه و یا امامه در کادر نیست. هدرومی درست است که چشم سوژه زنده و یا شبیه زنده مانند مجسمه بر روی خط افقی یک سوم بالا قرار گیرد. در تصاویری که سوژه ما یک جسم بی‌جان است، اولویت با قرار‌گرفتن سوژه در نقطه طلایی و یا بر روی خط یک سوم است.
نبودِ فضای خالی بالای سر سوژه احساس نزدیکی را القا می‌کند (مانند عکس بالا). در مقابل رعایت‌نکردن هدروم سبب بهم‌‌خوردن توازن و تعادل در تصویر می‌شود.

---

لیدروم
در عکاسی، فیلم‌برداری و هنرهای بصری دیگر، «لیدروم» (lead Room به معنای فضای جلوی اتاق) به فضایی خالی گفته می‌شود که «در مقابل سوژه ثابت» یا «در جهت حرکت سوژه متحرک» قرار می‌گیرد. در بعضی موارد به این فضای خالی «نوز روم» (nose room به معنای فضایی از اتاق که جلوی بینی است) نیز گفته می‌شود. در واقع با رعایت لیدروم شما بخش خالی قابتان را با نگاه سوژه یا جهت حرکت سوژه پُر کرده و تصویرتان را متعادل می‌کنید.

هنگامی که چشم انسان برای اولین بار یک تصویر را مورد بررسی قرار می‌دهد، انتظار دارد که مقداری از فضای روبروی سوژه را نیز ببیند تا احساس تعادل در ذهن او ایجاد شود. به همین دلیل است که در یک نمای مناسب همیشه مقداری فضا در مقابل جهت حرکت و یا نگاه سوژه قرار داده می‌شود تا تصویر متعادل شود. (تصویر شماره 7)

---

- نمای دور
همان طور که در درس هفته گذشته گفته شد، نماها به سه دسته‌ باز، میانی و بسته تقسیم می‌شوند. در این درس به بررسی نمای دور می‌پردازیم.
تعریف نمای دور:
نمای دور به نمایی گفته می‌شود که حضور سوژه در آن کم‌رنگ‌تر از محیط است. بدین صورت که سوژه بسیار کوچک بوده و حجم بیشتر تصویر را محیط اطراف اشغال کرده می‌کند.
نمای دور از نظر ابعاد، مجدداً به سه نمای دیگر تقسیم می‌شود.
کاربردهای نمای دور:
از نمای دور معمولا وقتی استفاده می کنیم که می خواهیم:
۱. دنبال کردن کنشی گسترده یا سریع را به نمایش بگذاریم.
۲. سوژه‌ها در منطقه‌ای وسیع پخش هستند.
۳. مکان وقوع کنش را نشان بدهیم.
۴. بر فاصله سوژه‌ها، بزرگی، شلوغی یا وسعت منطقه (مثلا فرودگاه شلوغ) تاکید کنیم.
۵. پیشرفت چیزی را نمایش دهیم، مثلا نمایش مقدار مسافتی که یک کوهنورد طی کرده است.
۶. اثرگذاری محیط را نشان دهیم. مثلاً یک فضای داخلی با شکوه و یا ترسناک را نشان دهیم.
۷. زمان و فصل را معرفی کینم. مثلا بارش برف در دشت را نشان دهیم.
۸. ارتباط موقعیت یک سوژه با سوژه‌های دیگر را نشان دهیم.
اما یکی از مهم‌ترین کاربرد نمای بسیار باز در آغاز فیلم و معرفی آن است. نمای ابتدای فیلم برای بیننده مشخص کننده ابعاد فیلم است. اگر این نما، نمایی متوسط از یک کافه باشد، بیننده به اندازه یک کافه به فیلم ما در ذهنش فضا می ‌دهد و اگر این نما یک نمای بسیار دور از شهر باشد، وسعت فیلم ما برای او به اندازه همان شهر می‌شود.