معماری اکوتک
اصل طراحي در اين سبك بر اين اصل استوار است كه ساختمان ، جزئي كوچك از طبيعت پيراموني است و بايد به عنوان بخشي از اكوسيستم عمل كند و در چرخه حيات قرار گيرد . معماري اكوتك ، طراحي است مردمي و لذا كيفيت فضاهاي داخلي ساختمان اهميت ويژه اي مي يابند .

حال اين سئوال مطرح است كه كيفيت خوب چگونه حاصل مي آيد ؟ بدون ترديد كيفيت مطلوب بدون توجه به طبيعت ، نورگيري مناسب فضاها و تهويه مطبوع فراهم نمي آيد . در ضمن از آنجا كه پايداري و ماندگاري خود ساختمان به عنوان يك پديده مد نظر است ، لذا ساختن با كيفيت بالا و استفاده از مصالحي با قابليت ماندگاري طولاني نيز بايد در نظر گرفته شود .

رسيدن به چنين شرايطي با استفاده از مديريت كارآمد و به كار گيري آخرين تكنولوژي ها صورت مي گيرد . دستيابي به استانداردهاي بالاي كيفيت ، امنيت و آسايش كه در واقع سلامت انسان ها را تأمين مي كند از مهمترين اهداف معماري اكوتك است . در ضمن اين نكته را نبايد ناديده گرفت كه بهره گيري از تجربيات گذشتگان در بهبود كيفيت معماري، راهگشاي دستيابي به طراحي پايدار خواهد بود .

بهبود كيفيت معماري در طراحي اكوتك در راستاي نيل به يك هدف صورت مي گيرد و آن هم آسايش است . نكته مهمي كه در اين نوع معماري مورد توجه قرار مي گيرد ، آن است كه تمامي عوامل دخيل در آسايش ، مرتبط با هم و به صورت يك سيستم واحد در نظر گرفته مي شود . آنچه زير مجموعه آسايش در معناي عام آن قرار مي گيرد عبارتند از : آسايش ، آرامش ، امنيت ، ايمني و سلامت .
آنچه به تفصيل پيرامون معماري گفته شد ، نشان دهنده نوعي نگرش به معماري است كه بر چند نكته اساسي اشاره دارد :

۱- كيفيت گرايي

۲- توجه به آينده

۳- توجه به محيط

لذا معماري اكوتك يك سبك فرمال و برگرفته از شرايط زودگذر و هيجانات آني نيست ، بلكه در بطن خود واجد مفاهيم عميقي است كه پيوند دهنده انسان ، طبيعت و معماري است . بيان و ابزار دستاوردهاي علمي و فني ، همواره از وظايف معماري مدرن بوده است . مدرنيستهاي اوليه نظير لوكوربوزيه و گروپيوس ، به فن آوري به مثابه نيرويي كه تغيير را موجب مي شود ، توجه مي كردند و بنابر همين ملاحظات بود كه انسان آن را در معماري از آن خود ساخت و مورد ستايش قرارداد .

“توليد فرآيندهاي صنعتي منطقي به صورت ساخت و سازهاي ساختماني ، منجربه محيطهاي خنثي ، انعطاف پذير و بي مصرف شده و دركل به صورت سبكي پيچيده و مبهم درآمده است . خوشبختانه حساسيت در برابر چنين وضعيتي ، روابط گسترده تر ازجمله ساخت مكان ، تفاهم اجتماعي ، مصرف انرژي ، شهرسازي و آگاهي زيست محيطي را به وجودآورده است به طوري كه امروزه اكوتك را در برابر هاي تك قرارداده است .”[۱]

نكته تعيين كننده ديگر در مورد اين رويكرد خاص ، تعامل خلاق بسياري از رشته هاي تا پيش از اين نيمه وابسته به هم است . براي نمونه مهندسي ساختاري و تأسيسات ، مصالح ساختماني ، علوم كامپيوتري و زيست محيطي به نوعي معماري انجاميده است كه دامنه وسيع تري از تجربيات گوناگون را در اختيار ما مي گذارد كه تا پيش از اين هرگز ممكن نبود ؛ ونيز نوعي معماري كه مي تواند با نيازهاي متغير جامعه معاصر سازگار شود . ريچاردراجرز ، كه مي توان از او به عنوان يكي از معماران آگاه و بصير امروز نام برد ، مي گويد : ” خلق معماري كه فناوري جديد را در برداشته باشد ، مستلزم گسستن از ايده جهان ايستاي افلاطوني است ؛ جهاني كه باشيء متناهي عالي اي بيان مي شود ، كه نه چيزي را مي توان به آن افزود و نه از آن جدا كرد . “[۲] واين برداشتي است كه از آغاز تا به امروز بر معماري تسلط داشته است . به هر حال روابط معمارانه ، اجتماعي و فن آورانه از نوعي معماري با عنوان معماري اكو-تك خبرمي دهد ، كه طيف گوناگوني از ساختمانها را دربرمي گيرد . در برخي كتابها ، اينگونه ساختمانها را با عنوان هاي بيان ساختاري ، مجسمه سازي بانور ، صرفه جويي در انرژي ، واكنش هاي شهري ، ساخت اتصالات ، و نمادگرايي شهري دسته بندي و معرفي كرده اند . يكي از وجوه مشتركي كه در ميان تفسير وتوجيه اين نوع معماري ميتوان به آن اشاره كرد ، اين است كه معماري و فناوري مي توانند از هم ياد بگيرند