فرهنگ ، روح همبستگی و تداوم حیات معنوی و وجدان عمومی یک ملت ، یک قوم و سرزمین است .
در زبان فارسی و کهن ترین نوشته های عهد باستان نظیر متون اوستایی و سایر نوشته های مشابه ، اسمی ازفرهنگ برده نشده است . اما در زبان پهلوی به واژه « فر » به معنی پیش و ریشه باستانی « تنگ » به معنی کشیدن بر می خوریم در فارسی واژه « هنگ » به معنای قصد و آهنگ ، هنجیدن و هیختن و انجیدن به معنای بیرون کشیدن و برآوردن است .