تحولات فرهنگي ايران در پانصد سال اخير
اهداف این مبحث:
 بررسي مهمترین نتایج اجتماعی و سیاسی ظهور صفویه
 توضیحی درخصوص ترفندهای مشروعیت سازی حاکمان صفویه

صفویان دودمانی ایرانی و شیعه بودند که در سال‌های ۸۸۰ تا ۱۱۰۱ هجری خورشیدی (برابر ۱۱۳۵-۹۰۷ قمری و ۱۷۲۲-۱۵۰۱ میلادی) بر ایران فرمانروایی کردند. بنیانگذار دودمان پادشاهی صفوی، شاه اسماعیل یکم است که در سال ۸۸۰ خورشیدی در تبریز تاجگذاری کرد و آخرین پادشاه صفوی، شاه سلطان حسین است که در سال ۱۱۰۱ خورشیدی از افغان‌ها شکست خورد و سلسله صفویان برافتاد.
دوره صفویه از مهم‌ترین دوران تاریخی ایران به شمار می‌آید، چرا که با گذشت نهصد سال پس از نابودی شاهنشاهی ساسانیان؛ یک فرمانروایی پادشاهی متمرکز ایرانی توانست بر سراسر ایران آن روزگار فرمانروایی نماید. شیوه فرمانرایی صفوی تمرکزگرا و نیروی مطلقه در اختیار شاه بود.
پس از صفویه، ایران در زمینه جهانی، نام آور شد. در این دوره روابط ایران و کشورهای اروپایی به دلیل دشمنی امپراتوری عثمانی با صفویان و نیز جریان های بازرگانی چون داد و ستد ابریشم، گسترش فراوانی یافت. این دوره یکی از سه مرحله دوران طلایی اسلام و دوره اوج تمدن اسلامی است.