پس از ورود مطبوعات به عنوان رسانه جمعي به زندگي افراد جامعه، در اثرپيشرفت‌هاي فني، ورود رسانه‌هاي جمعي ديگر نيزامكان پذير گشت. تلويزيون كه در برخي موارد از آن به عنوان پر قدرت ترين» رسانه نام برده مي‌شود، بعد از جنگ جهاني دوم، در حدود سال‌هاي 1946 وارد زندگي اجتماعي شد. استقبال از اين رسانه، فوق العاده زياد بود؛ به طوري كه امروزه در كشورهاي صنعتي و همچنين در ميان قشر‌هاي متوسط كشور‌هاي غير صنعتي، نه فقط اكثر خانوده‌ها يك دستگاه تلويزيون دارند، بلكه در مواردي دستگاه‌هاي گيرنده دوم و سوم تلويزيوني نيز وارد خانه شده است تا هر يك از اعضاي خانواده،بدون ايجاد مزاحمت براي ديگران قادر به تماشاي برنامه دلخواه خود باشند.

در دهه‌هاي اخير، پديده‌هاي جديدتر در زمينه ارتباطات جمعي امكان ايجاد تغيير عادات تماشاي تلويزيون را به وجود آورده است. تعداد ايستگاه‌هاي پخش تلويزيوني،‌امكان انتخاب ميان فرستنده‌هاي متعدد را به بينندگان مي‌دهد و وجود ويديو و امكان ضبط ويديويي برنامه‌هاي تلويزيوني از وابستگي زماني افراد به تلويزيون مي‌كاهد و به آنان اجازه مي‌دهد كه در ساعت دلخواه و مناسب برنامه دلخواه خود را تماشا كنند. گسترش ماهواره‌ها نيز تغييرات عمده‌اي را به وجود خواهد آورد. اما اين پديده‌ها نو، هنوز تغييرات اساسي در عادات تماشاي تلويزيون به وجود نياورده‌ است و احتمالاً در اثر گذشت زمان، تغييرات در اين زمينه به صورت مشخص قابل مشاهده خواهد گشت.

در ابتداي رواج تلويزيون و استقبال شديد مردم از آن، در بسياري از مباحث و گفت‌و گوها از آن به عنوان رقيب سرسخت سينما و حتي روزنامه‌ها (مطبوعات) نام مي‌بردند. در اين رقابت، هر يك از رسانه‌ها سعي كردند فعاليت‌هاي خود را به وجود اين رسانه باعث نابودي رسانه‌هاي ديگر نگشته است، بلكه در واقع باعث ايجاد تفكيكي ميان كاركرد رسانه‌ها شده است. به نوعي كه در يك تقسيم‌بندي بسيار كلي، مي‌توان ادعا كرد كه كاركرد تلويزيون بيشتر داراي جنبه سرگرمي و تفريحي و كاركرد روزنامه‌ها بيشتر داراي جنبه خبري، تفسيري و انتقادي است. البته اين تقسيم‌بندي بسيار گسترده است؛ زيرا امكان وجود ايستگاه‌هاي تلويزيوني با كاركرد خبري و همچنين وجود روزنامه با كاركرد و جنبه تفريحي و سرگرمي نيز هست