خوش آمديد,
مهمان
|
|
امروزه هیچ ابزار فرهنگی ای به اندازه تلفن همراه نشانگر قدرت نبوغ و در عین حال مخرب فن آوری نوین نیست. در اغلب جوامع اروپایی و آسیایی و حتی کشورهای جهان سوم، تلفن همراه عمدتا به عنوان عضو لاینفک محسوب می شود. فن آوری در مفهوم جامع خود در سطح دانایی ها و نیازهای فطری انسان نمی گنجد. بنابراین هر فن آوری جدیدی که پا به عرصه ی ظهور می گذارد نه تنها از نظام باورها و عقاید و فرهنگ افراد یک جامعه فاصله دارد بلکه از خود نظام فن آوری نیز فاصله دارد. زیرا برای مقوله فن آوری نمی توان قوانین مستحکم و همگانی ای که در خور هر فن آوری ای باشد صادر کرد. بنابراین هر فن آوری جدیدی نیازمند تفکر در زمینه اصالت وجودی آن در حوزه فن آوری و همچنین تفکر در زمینه چگونگی تطبیق آن در نظام های گوناگون انسانی است. حال چگونه می توان فن آوری را که به سختی قائم به ذات خود است، در خدمت نظام های مختلف اقتصادی و فرهنگی جوامع مختلف در آورد؟در رابطه با تلفن همراه به عنوان یک فن آوری همه گیر و گسترده نیز این سوءال مطرح خواهد بود. به طور حتم تأثیر این رسانه در کشورهای اروپایی با تأثیر آن در کشورهای آسیایی متفاوت است. بنابراین باید سعی در برقراری نوعی آشتی بین لجام گسیختگی فناوری و اصالت فرهنگی و باوری کرد. این فرایند آشتی در واقع همان فرهنگ سازی است.
|
مدير دسترسي عمومي براي نوشتن را غيرفعال كرده.
كاربر(ان) زير تشكر كردند: حسن گل احمدي
|