همان طور كه گفته شد قطعنامه 598 تا حدي مورد رضايت ايران بود و بر خلاف ساير قطعنامه‌ها، ايران آن را رد نكرد و حتّي در تهيه پيش‌نويس آن در برخي موارد با دبيركل سازمان ملل و دبير شوراي امنيت همكاري داشت، ولي جمهوري اسلامي ايران اعتقاد داشت كه برخي از بندها از جمله بند "معرفي متجاوز" بايد پيش از بند "آتش‌بس" به اجرا در آيد و لذا در اين باره بين ايران و شوراي امنيت اختلاف‌نظر وجود داشت.
چانه‌زني‌هاي سياسي و تأخير در پذيرش قطعنامه براي تأمين اين اهداف بود و تشديد فشارهاي نظامي از جمله حملات گسترده عراق به شهرها و به كارگيري وسيع سلاح‌هاي شيميايي و ساير عوامل تنها موجب تسريع در پذيرش رسمي قطعنامه شد.