مسئوليت از مصدر سؤال گرفته شده و سؤال به معنى پرسيدن، درخواست کردن و بازخواست کردن است که از اين سه معنى، معنى سوم (بازخواست کردن) بيشتر به گفتار ما ارتباط دارد.
مسئوليت گونه‌هاى مختلفى دارد که مهم‌ترين آنها مسئوليت اخلاقى و مسئوليت قانونى است. مسئوليت قانونى خود شامل مسئوليت کيفرى و مسئوليت مدنى است. مسئوليت اخلاقى در صورتى حاصل مى‌شود که انسان مرتکب گناهى شود و مسئول اخلاقى کسى است که در مقابل خدا يا وجدان خود احساس مسئوليت کند. خدا و وجدان، کسى را که اعمال و تکاليف خود را با حسن‌نيت و دقت کافى انجام مى‌دهد مسئول اخلاقى نمى‌شناسند. برعکس اگر فعلى از روى سوءِنيت انجام شود مرتکب آن مسئول خواهد بود. بنابراين به‌ محض وجود گناه، مسئوليت اخلاقى تحقق پيدا مى‌کند خواه عمل بد موجب زيان ديگرى شده يا نشده باشد. اما در مورد مسئوليت قانونى (مدنى يا جزائى)، موضوع فرق مى‌کند. قواعد حقوقى هدفى جز تنظيم روابط انسان‌ها در اجتماع ندارند و مسئوليت قانونى بدون وجود خسارت و زيان افراد يا جامعه تحقق پيدا نمى‌کند. البته نبايد تصور کرد که قواعد حقوقى از اصول اخلاقى جدا است. بلکه برعکس قانونگذاران سعى مى‌کنند که در زمينهٔ مسئوليت قانونى مترجم اصول اخلاقى باشند و اصول مذکور را در تدوين قانون رعايت کنند.