"


وزارت علوم تحقیقات و فناوری
دانشگاه جامع علمی – کاربردی
مرکز آموزش علمی-کاربردی فرهنگ و هنر واحد 13

نام درس: شیوه های اقناع و تبلیغ
عنوان تحقیق: مراحل نشر و پذیرش پیام در جامعه
نام استاد: جناب آقای ابراهیمی
نام دانشجو: الهام علی
نام رشته تحصیلی: کارشناسی حرفه ای روابط عمومی "گرایش رفتار اجتماعی و افکارسنجی"









"مراحل نشر و پذیرش پیام در جامعه"
5 مرحله برای نشر و پذیرش پیامها و پدیده های جدید و جود دارند که عبارت هستند از؛ آگاهی، جلب توجه و علاقمندی، ارزیابی، آزمایش و تجربه و بالاخره پذیرش و پیگیری.
1-آگاهی: اولین مرحله یعنی اینکه افراد به نحوی از یک پیام جدید آگاه شوند، یکی از اصلی ترین وظایف و کارکردهای تبلیغات آگاه کردن مردم از وجود محصول یا خدمات است.
2-جلب توجه و علاقمندی: دومین مرحله در روند پذیرش، جلب توجه و علاقمندی پیام گیرندگان است، چه بسیار پیام ها و محصولات جدید که به آگاهی جامعه رسیده اند ولی به دلیل اینکه نتوانسته اند علاقه و توجه مردم را جلب کنند بایگانی شده و از یادها رفته و فراموش شده اند.
3-ارزیابی"ارزیابی نظری": جامعه پس از آگاه شدن از هر پیام جدید و پدیده نوین و یافتن علاقه و توجه بدان، به ارزیابی آن پیام و پدیده می پردازد.چگونه است؟ آیا سودمند است؟ایا فایده بخش است و می تواند گره گشا باشد؟ صحیح درست است یا نادرست است؟
4-آزمایش و تجربه" آزمون نظری": اگر پیام و محصول بتواند علاقه و توجه عمومی را جلب کند و در ارزیابی نظری نیز موفق شناخته شود، بالاخره با تجربه و آزمون نیز روبرو خواهد شد و در این مرحله است که صحت و سقم آن بدرستی مشخص خواهد شد.
5-پذیرش و پیگیری: درصورتی که تمام مراحل قبل اثربخش طی شده باشد در این مرحله پذیرش صورت می گیرد.
"جامعه شناسان از نظر کیفیت بروز پذیرش پدیده¬های نوین افراد جامعه را به پنج دسته تقسیم کرده¬اند"
۱- پیشروان یا نوآوران: این افراد آمادگی پذیرش و پیروی از نظام های نوین و پدیده های جدید و استعداد لازم برای نوآوری و نوگرایی در جامعه را دارند که این آمادگی پذیرش به چند دلیل صورت می¬گیرد؛ الف) آمادگی این دسته برای قبول مخاطرات و ناایمنی های احتمال زیاد است. ب) درک بیشتر و بینش قویتری بر اساس مطالعات شخصی و بالاخره تماس مستقیم و غیرمستقیم با منابع آگهی بخش دارند.ج) نیاز به شاخص شدن و کسب شهرت و جاه طلبی در این افراد وجود دارد.
۲- زودپذیرندگان"پذیرندگان اولیه": شبیه طبقه اولند با این تفاوت که فقط منتظرند تا عده ای محدود پیام توصیه شده و شیوه نوین را به صورتی عملاً انجام دهند تا از آنها تبعیت کنند.
۳- اکثریت اولیه: این دسته هنگامی به پیروی و پذیرش عملی دست می زنند که از نتیجه کار حرکت گروه های پیشرو و زودپذیرندگان آگاه باشند و نتیجه حاصله برای آنها قابل توجیه باشد، یکی از دلایلی که، این گروه به تبعیت از گروه پیشرو اقدام نمی کنند این است که شواهد و نتایج حاصل از حرکت زودپذیرندگان را برای تصمیم گیری خود معتبرتر می شمارند.
۴- پذیرندگان ثانویه: این عده هنگامی اقدام به پذیرش یک پدیده از طریق مراحل مربوط می کنند که مطمئن شوند حدود نیمی از جامعه مخاطب پیام، پیام و شیوه نوینی را پذیرفته اند و لذا با اتکا به حرکت این کمیت اجتماعی اقدام به پیروی می کنند.
۵- دیرباوران"موخران": هنگامی اقدام به پذیرش می¬کنند که ببینند تقریباً اکثریت قریب به اتفاق پیام گیرندگان پیام را پذیرفته و به کار گرفته اند، این بدین معنی است که ممکن است در یک جامعه کسانی به علت سرسختی و یا مشکلات و موانع و خصوصیات شخصی هرگز موفق به قبول یک پیام و پدیده نوین نباشد.
آنچه که از این بحث بدست می آید این است که افراد از لحاظ کیفیت بروز پذیرش پیام در یک راستا قرار نگرفته اند و علت این ناهمسانی خود یک بحث مفصل جامعه شناسی است. همچنین در توسعه پیام های فرهنگی و تبلیغاتی گروه پیشروان و بعد زود پذیرندگان بسیار حائز اهمیت هستند.