تهاجم فرهنگی
امروزه با توجه به رشد فکری و آگاهی عمومی ملت‏های جهان، نفوذ و سلطه و به‏دست آوردن مستعمرات از راه لشکرکشی‏های نظامی، به آسانی امکان‏پذیر نیست و در صورت اجرا هزینه‏های زیادی را بر مهاجمان تحمیل می‏کند؛ به همین سبب، بیش از یک قرن است که استعمارگران روش نفوذ در کشورها را تغییر داده‏اند. این کشورها معمولاً اجرای مقاصد خود را با عناوین تبلیغ مذهبی، رواج تکنولوژی، ترویج زبان، انجمن‏های خیریه، ترویج بهداشت، سوادآموزی و ، به عبارت دیگر، به نام سیاست‏های فرهنگی و فرهنگ‏پذیری انجام می‏دهند. هرچند نمی‏توان این عناوین را از نظر نوع‏دوستی و انسانیت موردتردید قرار داد، ولی تاریخچه‏ی این روابط و خدمات نشان داده است که این برنامه‏ریزی‏های دقیق، در جهت رشد و بالندگی فرهنگ این کشورها نبوده بلکه زمینه‏ی اسارت کامل فرهنگی، اجتماعی، اقتصادی و سیاسی‏آنان را فراهم ساخته است
تهاجم فرهنگی و تبادل فرهنگی
تبادل فرهنگی ملت‏ها در طول تاریخ به شکلی طبیعی وجود داشته و عاملی برای رشد و تعالی مستمر فرهنگ ها بوده است. تبادل فرهنگی برای تازه‏ماندن معارف و حیات فرهنگی بشر امری بسیار ضروری است و جامعه انسانی را در ارتقای ارزش‏ها و پیمودن مسیر سعادت واقعی به پیش می‏برد. این جریان فرهنگی دو سویه است و هنگام قوت و توانایی ملت‏ها صورت می‏گیرد. در این روند، ملت‏ها با هدف ترویج ارزش‏های بشری، به تبلیغ ایده‏آل‏ها و معیارهای خود می‏پردازند و نیز عناصر و مفاهیم برجسته‏ی فرهنگ‏های دیگر را وام می‏گیرند
ویژگی‏های تهاجم فرهنگی
اساسا "تهاجم فرهنگی" در مقایسه با تهاجم نظامی یا اقتصادی، دارای ویژگی‏های منحصر به فردی است. تهاجم فرهنگی معمولاً نامرئی و نامحسوس است؛ دراز مدت و دیرپاست؛ ریشه‏ای و عمیق است؛ همه‏جانبه است؛ حساب شده و دارای برنامه و ابزارهای گسترده است؛ گسترده و فراگیر است؛ کارساز و خطرزاست. علاوه بر این‏ها، "تهاجم فرهنگی" همانند کار فرهنگی، یک کار آرام و بی‏سر و صداست و قربانیان آن بیش‏تر قشر جوان هستند
در تهاجم نظامی، دشمن با تجهیزات و امکانات نظامی وارد معرکه می‏شود، اما در "تهاجم فرهنگی" نیازی به لشکرکشی و هزینه‏های هنگفت نظامی نیست؛ هم‏چنین دشمن در این تهاجم برای تحمیل حاکمیت فرهنگ خود از همه‏ی حربه‏های سیاسی ـ اقتصادی، نظامی، روانی و تبلیغاتی بهره می‏گیرد. در "تهاجم نظامی" تنها بخشی از مرزها و سرزمین‏های مجاور در تیررس مستقیم دشمن قرار می‏گیرد، اما در "تهاجم فرهنگی" سلاح‏های مخرب دشمن تا عمق خانه‏ها پیش می‏رود و ذهن و قلب انسان‏ها را نشانه می‏گیرد. به همین دلیل است که پس از جنگ جهانی دوم، آیزنهاور رئیس جمهور وقت آمریکا اعلام کرده بود که: بزرگ‏ترین جنگی که در پیش داریم جنگی است برای تسخیر اذهان انسان
عوامل تهاجم فرهنگی را می‏توان به دو دسته تقسیم کرد:
الف) عوامل برون‏زا
ب) عوامل درون‏زا

راههاي مقابله با تهاجم فرهنگي


1- تهاجم متقابل فرهنگي
كه به فرمايش مقام معظم رهبري اين كار به يك سياستگذاري همه جانبه احتياج دارد
2- دفاع از ارزشهاي اسلامي
3- استفاده از هنر و هنرمندان متعهد
4- برنامه ريزي فرهنگي
5- گسترش فرهنگ امر به معروف و نهي از منكر وترويج  نماز و قرآن و دعا در ميان جوانان و نوجوانان
6- معرفي الگوهاي مناسب به جوانان
7- آموزش خانواده
8- تكيه به هويت ديني ملي
9- ايجاد اشتغال و حل مشكلات جوانان اعم از بيكاري
10- تلاش در حفظ كيان خانواده


اهداف تهاجم فرهنگي


1-اسلام زدايي و ضربه به  اصل نظام
2- ترويج فرهنگ تسامح و تساهل و نفي مطلق خشونت
3- ترويج سوكولاريسم
4- تقدس زدايي و حمله به ارزشها
5- ايجاد بحران اخلاقي
6- ايجاد روحيه ياس ونا اميدي


زمينه هاي پيدايش تهاجم فرهنگي


1- وجود احساس حقارت
اگر در ميان جامعه حقارت وجود داشته باشد جامعه سعي مي كند
با تقليد از فرهنگ ديگران به اين احساس سرپوش بگذارد و با آن كمبود خود را جبران كند
2- عدم مقبوليت و محبوبيت
اگر اين نياز به خوبي پاسخ داده نشود بهداشت رواني جامعه دچار
آسيب شده و در نهايت پذيرش فرهنگ بيگانه نمود پيدا مي كند
3- خلاء و فرهنگ جامعه
تهاجم فرهنگي به خودي خود نمي تواند در جامعه اي موفق  و كارسازباشد
بلكه نياز به زمينه مساعد دارد كه اين با پاسخ ندادن به نياز جوانان مساعد مي شود
4- بي اعتقاد كردن مردم يك جامعه به فرهنگ و تاريخ خودشان
شهيد مطهري در اين رابطه در كتاب خدمات مقابل اسلام و ايران مي نويسد
استعمار سياسي و اقتصادي زماني توفيق حاصل مي كند كه  در استعمار فرهنگي موفق شود.

منبع:اینترنت