هرعلم و اندیشه نو در زمان ظهور وبروز در یک جامعه برای اینکه بتواند ماندگار شود و کاربرد
پیداکند باید جایگاه خود را در متن و ریشه عقاید ان جامعه یعنی جامعه پایه و بومی نزدیک کرده وبا
سنتهای انها گره بخورد. و برای تحرک ورشد خود از سرمایه های موجود همان جامعه استفاده کند.
دریک چنین شرایط در صورتی که اندیشه جدید و نو منافع و باورهای سنتی ان جامعه را اسیب
نرساند و باعث تحریک احساسات انان نشود میتواند در کنار فرهنگ ملی ان جامعه پویایی خود را
بدست اورد. و موجب احترام و عرفی شدن خود را فراهم نماید .درازمدت اگر کارایی مثبت داشته
باشد جایگاه محکم و استواری را دران جامعه حاصل می نماید و بمرور به سنتهای مفید مبدل
میگردد.
بهره وری هم به اعتقاد جامعه شناسان یک اندیشه است واز این امرنمینواند مستثنی باشد. هر چند بهره
وری یک معیار اقتصادی است ولی علمای جامعه شناس جوامع بهرهمند ازاین تفکر معتقدند. اگر از
نظر فرهنگی ان جامعه به اندیشه بهره وری توجه شود ومردم انرا به عنوان فرهنگ ملی خود بپزیرند
درصد موفقیتش بالاست و میتوان اطمینان به تحقق ان داشت .