واژه بهره وري براي نخستين بار بوسيله فرانسوا کنه رياضيدان و اقتصاددان طرفدار مکتب فيزيوکراسي )حکومت
طبيعت( بکار برده شد . وي با طرح جدول اقتصادي ، اقتدار هر دولت را منوط به افزايش بهره وري در بخش
کشاورزي مي داند . در سال 3881 فرانسوي ديگري به نام ليتره بهره وري را دانش و فن توليد تعريف کرد . با
شروع دوره نهضت مديريت علمي در اوايل سالهاي 3011 ، فردريک ونيسلو، تيلور و فرانک و ليليان گيلبريث به
منظور افزايش کارآيي ، درباره تقسيم کار ، بهبود روشها و تعيين زمان استاندارد، مطالعاتي را انجام دادند. کارآيي
به عنوان نسبتي از زمان واقعي انجام کار به زمان استاندارد از پيش تعيين شده ، تعريف شد . بطور مثال اگر از
فردي در 8 ساعت کار انتظار توليد 311 واحد محصول را داشته باشيم اما در عمل وي 09 واحد توليد کند ، گفته
مي شود کارآيي او 09 % است.