سركار خانم فصيحي
با سلام و احترام
اميدوارم فايل پيوست مورد تأييد قرار گيرد.

ارادتمند- نورخدا


در قديم در گوشه و كنار شهرهاي ايران و در سر راهها و منزلگاههاي ميان شهري قهوه‌خانه‌هايي داير بود. قهوه‌خانه‌هاي قديم درون شهري بهترين و جذاب‌ترين اماكن عمومي شهرها براي گذراندن اوقات فراغت بودند. هر يك از آنها معمولاً محل اجتماع و پاتوغ گروه از قشرها و صنفهاي گوناگون بود. قهوه خانه‌هاي سر راهي يا ميان جاده‌اي كه به آنها چايخانه هم مي‌گفتند، اكثراً سرپناههايي براي استراحت و رفع خستگي مسافران خسته و مانده بين راهي بود. اين قهوه‌هانه‌ها معمولاً به دسته و صنفي خاص اختصاص نداشتند و مشتريان آنها رهگذراني بودند كه براي نوشيدن چاي و كشيدن قليان و خوردن صبحانه يا ناهار و يا شام به اين قهوه‌خانه مي‌رفتند.
درباره‌ی تاریخ ورزش زورخانه‌ای و زمان و چگونگی پیدایش آن نظرات گوناگونی وجود دارد. برخی پیدایش این ورزش را به دوران اشغال ایران بدست اعراب نسبت می دهند و ورزشکاران زورخانه را از زیر شاخه های نظامی عیاران می دانند. برخی نیز زمان پیدایش این ورزش را دوره‌ی مغول می‌دانند و معتقدند از آنجا که در یاسای چنگیز ورزش و فعالیت نظامی برای ملل مغلوب ممنوع بوده، ایرانیان مبارز به‌ طور زیرزمینی و با ابزاری که از آلات جنگی اقتباس شده بوده به ورزش و آمادگی نظامی مشغول می‌شدند. مطمئنأ نظریات بالا هر کدام در جای خود قابل بحث و بررسی است؛ ولی جامع ترین تحقیقی که درباره‌ی تاریخ ورزش زورخانه‌ای انجام شده، قدمت این ورزش را به دوران قبل از اسلام، و حتی به دوران مادها می‌رساند.

خانم ها نور خدا و سادات صفوی از زحمات شما متشکرم.