پیش از تعریف «رسانه» و بیان ویژگی های آن، باید توجه داشت كه ارتباط نه تنها یكی از عناصر مهم و اساسی زندگی گروهی انسان است، بلكه سنگ بنای جامعه و هسته اصلی تشكیل ساختمان اجتماعی است؛ چه اینكه بدون ارتباط، هرگز فرهنگ پدیدار نمی گشت و بدون فرهنگ، جامعه لباس وجود بر تن نمی كرد. از این رو، در نظام های اجتماعی كوچك و بزرگ همانند خانواده، اجتماعات روستایی، شهری، كشوری و بین المللی، ارتباط در انتقال دانش ها و مهارت ها و نگرش و باورها و ارزش ها، نقش برجسته داشته است و می تواند به شكل گیری و تغییر شناخت ها، عقاید، ارزش ها و رفتار انسان منجر گردد. به همین دلیل، ارتباط به عنوان یكی از ابزارهای اصلی تغییرات اجتماعی و سیاسی مطرح است. روشن است كه ارتباط خود به خود صورت نمی گیرد، بلكه نیاز به ابزار است. رسانه را ابزار ارتباط دانسته اند و در تعریف آن چنین گفته اند: «رسانه وسیله ای است كه فرستنده به كمك آن معنا و مفهوم موردنظر خود (پیام) را به گیرنده منتقل می كند. به عبارت دیگر، رسانه، وسیله حامل پیام از فرستنده به گیرنده است. كتاب، روزنامه، مجلّه، عكس، فیلم، نوار صوتی و تصویری، رادیو، تلویزیون، ماهواره و... نمونه هایی از رسانه هستند.»
البته ارتباط گاهی كلامی است كه در آن پیام ها در قالب رمزهای كلامی به صورت شفاهی و یا به شكل نوشتاری منتقل می گردد و گاه ارتباط غیركلامی است كه در قالب رمزهای غیركلامی مثل طرّاحی، نقاشی و موسیقی منتقل می گردد.
ارتباط به لحاظ تعداد افراد درگیر نیز انواعی دارد كه در این نوشتار، نوع ارتباط جمعی آن مورد نظر است. «ارتباط جمعی» نوعی ارتباط است كه در آن افراد زیادی ناآشنا، غیرمشخص و نامتجانس، كه به آسانی قابل شمارش نیستند، مشاركت دارند. سخنرانی در مجامع عمومی و یا ارسال پیام از طریق برنامه های رادیویی، تلویزیونی و نشریات از این جمله است. رسانه و هنر، هر دو، علیرغم کاربرد فراوان در گفتار و نوشتار روزمره، هنوز به درستی تعریف نشده اند. نقش رسانه و ارتباطات در ایجاد و تغییر چارچوب های فرهنگی، سیاسی و اجتماعی و جهت دهی افکار عمومی، و نقش هنر در ارتقای جایگاه و تشدید تاثیر رسانه، نیازمند پرداختن دقیق و موشکافانه به این دو مقوله است.

باسلام خوب بود باسپاس