بنام خدا
هاشم بن مناف، جد سلسله‌ی بنی هاشم، نیای دوم پیامبر اسلام و یکی از معاریف و بزرگان عصر خویش بود. نامش « عمرو» بود و به سبب رتبه و بلندی قامتی که داشت وی را « عمرو العُلی » می‌خواندند.

نیز به جهت جود و سخاوتی که داشت،و خود نان را برای مردم خرد میکرد به او « هاشم » می‌گفتند؛ چون در قحطی مکه، خوان ضیافت گسترد و به اطعام مردم پرداخت.

هاشم دارای سه برادر به نام‌های « عبد شمس » (جدّ بنی امیه )، « مطلب » و « نُوفل » بود.

مورخان می‌گویند: هاشم و برادرش عبد شمس به هنگام تولد، به هم چسبیده بودند و انگشت (یا پیشانی) هاشم به پیشانی عبد شمس چسبیده بود؛ از این رو پیش‌بینی می‌شد بین اولاد آن دو (بنی هاشم و بنی‌امیه) درگیری و خونریزی ‌شود. این تطیّر و فال بد نیز محقق گشت.

هاشم نخستین کسی بود که برای تجارت قریش دو سفر تابستانی و زمستانی مقرر ساخت که در سوره قریش نیز بدان اشاره شده است. وی نیز برای بالا بردن سطح بازرگانی مکیان با امیر غَسان پیمان بست.

هاشم که مردی تاجر و خوش‌چهره بود در مراجعت از یکی از سفرهای تجاری به شام، به یثرب آمد و با زنی به نام« سَلمی، دختر عمرو خزرجی » -که زنی شریف بود- ازدواج کرد و تنها فرزند او « عبدالمطلب » به دنیا آمد.

هاشم در یکی از سفرهای تجاری خود به شام، در شهر غزّه فلسطین در سن جوانی دار فانی را وداع گفت و در همان جا دفن شد.
باتشکر