موضوع تحقیق:
مذاکرات بین وزارت جهاد کشاورزی و وزارت تعاون،کارواموراجتماعی

موضوع بحث:
اصول و فنون مذاکره
نام استاد راهنما: سرکار خانم ملکی دوست
نام دانشجو : خلیل رنجبرلفوت



دانشجوی کارشناسی دانشگاه علمی کاربردی واحد 13
مهر 1392
آشنايي
مذاكره مهم ترين و رايج ترين وسيله برقراري ارتباط بين انسان هاست. اولين تجربه انسان براي
مذاكره در خانواده آغاز مي شود و به جامعه جهاني ختم مي شود. انسان ها با هم مذاكره مي كنند تا با
ديگران براي رسيدن به نيازهاي خود و به عبارت ديگر، منافع مشروع خود، به توافق برسند. با ورود
سازمان ها، از قبيل شركت ها، بانك ها، مؤسسات دولتي، شهرداري ها و ... مذاكرات انسان ها جدي تر و
سرنوشت سازتر شده است.
آشنايي و نهايتاً سلطه به فنون مذاكره انسان ها را به اين توانايي مجهز مي كند كه د ر جريان
ارتباطات با ديگران، در هر سطحي، به توافقي معقول، منطقي، منصفانه، قابل دوام و سريع دست يابند.
مردم عمدتاً دو راه براي مذاكره مي شناسند:
1. مذاكره ملايم: مذاكره كننده ملايم خواستار آن است كه از برخوردهاي شخصي
اجتناب كند و از اين روي به سادگي امتياز مي دهد. توافق حاصله اغلب با احساسي از
مورد سؤاستفاده قرار گرفتن همراه است.
2. مذاكره سخت: مذاكره كننده سرسخت هر موقعيت را به چشم جدالي ميبيند كه هر
كس در آن بر مواضع خود پافشاري بيشتري كند برنده خواهد بود. چنين توافقي ديرپا
نخواهد بود.
اما راه سومي هم وجود دارد و آن مذاكره اصولي است. اين كتاب به ارائه رو ش هاي مذاكره
اصولي مي پردازد. در اين نوع مذاكره تمركزبر منافع است نه بر مواض ع. اشخاص از موضوع جدا
هستند و رعايت انصاف و بهره مندي هر دو طرف از توافقي منطقي و ديرپا را تضمين مي كند.
هر روش مذاكره را با سه معيار مي توان ارزيابي كرد:
اين روش مي بايست منتهي به يك توافق معقول بشود.