اقتصاد خلاقیت:
اگر درتولید هنر فارغ از ضروریات دنیوی زندگی از قبیل نیاز هنرمند به غذا ، پوشاک ، مسکن رخ دهد که در آن زمان شرایط آرمانی به وجود آمده است که این فرصت نصیب معدود افراد می شود که به دور از نیاز به این ضروریات در کنار ساحلی آرام در حال ایجاد یک اثر هنری هستند و همواره تاریخ هنر از زمان نقاشان فلورانس رنسانس تا دوران بتهوون، استراونیسکی و موتسارت نشان داده که پول برای هنرمندان اهمیت داشته است و تنها آنچه که باعث تمایز هنرمندان در بُعد مادی از یکدیگر می شود را باید اندازه توجه آنان به درآمد حاصل از اثر هنری دانست و با مدل های ارائه شده اقتصادی قابل اندازه گیری می باشد که در این مدل ها و هزینه های کاری هنرمندان ، دستاودها، حق الزحمه ها و یا از جمله هزینه اجاره استودیو ، هزینه مواد را نیز باید عایدات نا خالص به حساب آورد و درآمد از سه راه به مدل فراگردخلاق داخل می شود که به عنوان یک محدودیت، یک بیشینه ساز مشترک، یک بیشینه ساز تنها که در این تحقیق درآمد به مثابه محدودیت به حضورتان شرح داده می شود.
درآمد به مثابه محدودیت:
در شرایطی که هنرمند فقط برای امرار معاش و حداقل های زندگی به درآمد احتیاج دارد تابع این مدل می باشد در چنین صورت بندی کسب درآمد هیچ گونه مشوقی برای تولید هنری فراهم نمی کند به عبارت دیگر ما هنوز در این خلاقیت هنری «ناب» متمرکزیم ولی اکنون اذعان می کنیم که قلمرو متغیرهای تصمیم گیری متاثر از شرایط اقتصادی است محدودیت درآمد می تواند ارزش فرهنگی مستقیما به شیوه های گونانی تحت تاثیر قرار دهد و درآمد می تواند جهت تولید فرهنگی را به طرف شکل هایی از ستانده تغییر دهد که بیش از دیگر انواع، نوان کسب درآمد دارند.