وعظ و بیان و خطابه و سخنوری، ازکارآمدترین مقوله‏هایی است که از دیر زمان، عرصه بحث و گفت و گو بوده و هست. اندیش مندان معاصر، آن را از دیدگاه‏های مختلف مورد بحث و بررسی قرار می‏دهند. گاهی از نظر ادبی و سخن‏شناسی، بافت ساختاری و ترکیب تکوینی، گاهی از نظر روان‏شناسی و مقدار و کیفیّت تأثیر گذاری و ایجاد انفعال در مخاطب، به کُرسی گفت و گو می‏نشانند گاهی از نظر اصول آموزش و تعامل تعلیمی، یا قشرهای کودک، نوجوان و... و گاهی دیگر از نظر محاوره و گفت و شنود متقابل به بحث می‏کشند. در این مقال، سخن از سخنوری و هنر خطابه در میان است، ولی تنها از منظر فنّی و علمی و مبانی مذهبی و به عنوان یک وسیله تبلیغی. که در آن به ارزش وآثار بیان و خطابه و به ضرورت آموزش سخنوری می‏پردازیم و مراحل اساسی و اصول کلی گفتار همانند مقدّمه، متن و پایان، و شرایط و آداب هر یک از آن‏ها را یادآور می‏شویم. شاید برای راهیان خطابه و تبلیغ، آموزنده، رهگشا و سازنده باشد