تعدادی از محققان فرهنگ(culture) و ارتباط(communication) را معادل دانسته اند. فرهنگ و ارتباط تفکیک ناپذیرند زیرا یادگیری و حفظ فرهنگ از طریق تعامل انسانی صورت می‌گیرد. علاوه بر این، فرهنگ ابتدائا یک پدیده غیرکلامی‌است زیرا یادگیری بیشتر جوانب فرهنگ از طریق مشاهده و تقلید انجام می‌گیرد تا تعلیم یا بیان کلامی‌صریح و روشن. سطح اولیه فرهنگ به صورت ضمنی، بدون آگاهی، و ابتدائا با شیوه‌های غیرکلامی‌منتقل می‌شود.
ارتباط میان فرهنگی زمانی رخ می‌دهد که دو یا چند فرد با زمینه‌های فرهنگی متفاوت تعامل می‌کنند.این فرایند به ندرت آسان و خالی از مسئله است. در بیشتر موقعیت‌ها، ارتباط گران میان فرهنگی اشتراک زبانی ندارند، اما زبان‌ها قابل یادگیری است و مسایل ارتباطی بزرگتر در قلمرو غیرکلامی‌رخ می‌دهد. ارتباط غیرکلامی‌یک فرایند ظریف، چندبعدی، و غالبا خودجوش است. در واقع، افراد از بیشتر رفتارهای غیرکلامی‌خود که بدون توجه، خود به خود و غیرارادی انجام می‌شود آگاه نیستند. از آنجا که ما اغلب از رفتارهای غیرکلامی‌خود هم آگاه نیستیم، تشخیص دادن و تسلط بر رفتارهای غیرکلامی‌در فرهنگی بیگانه بی نهایت مشکل است. گاهی در فرهنگ‌های دیگر احساس ناراحتی می‌کنیم چون حس می‌کنیم چیزی سر جای خود نیست. “از آنجا که رفتارهای غیرکلامی‌به ندرت پدیده‌هایی آگاهانه هستند، احتمالا درک دقیق علت این احساس ناراحتی برای ما مشکل خواهد بود”.