رابط گرافیکی کاربر:

در فرهنگ رایانه، واسط گرافیکی کاربر یا واسط نگاره‌ای کاربر[۱]، مجموعه‌ای از نشانه‌های گرافیکی نمایش داده شده بر روی یک نرم‌افزار است که در آن کاربر به جای تایپ فرمان‌های بلند و پیچیده از اعلان فرمان، با اشاره بر نمایشهای تصویری بر روی صحنه تصویر، پرونده‌ها، برنامه‌ها یا فرمان‌های گوناگون را انتخاب می‌کند.
به عبارتی ساده‌تر، یک محیط گرافیکی که نرم‌افزارهای رایانه، برای راهنمایی و کاربری بهتر انسان بکار می‌گیرند واسط گرافیکی کاربر نامیده می‌شود. این نما، چگونگیِ روش کاربریِ رایانه را، توسط انسان، بهبود می بخشد و روشی است گرافیکی برای نمایش نرم‌افزار سیستم‌عامل رایانه، به کاربرانش. در رایانه‌های قدیمی‌تر، این نما، مجموعه‌ای بود از نشان‌های تایپی نشان داده شده بر صفحه نمایشگر. در رایانه‌های امروزی اما، نمای گرافیکی کاربری مجموعه‌ای است از نشان‌ها و پس زمینه‌ها و کلیدهایی زیبا و رنگین، برای بهبود رابطه انسان-ماشین در راستای بهبود کاربری کارایی بهتر.
برخی این واژه را «نمای گرافیکی کاربر»، «میانای نگاره‌ای کاربر»، یا «میانجی نگاره‌ای کاربر» هم ترجمه کرده‌اند.[۲][۳]
برنامه‌های کاربردی که در ویندوز اجرا می‌شوند، از مجموعه ثابتی از فهرست‌های گزینش عمودی، جعبه‌های محاوره‌ای و سایر عناصر گرافیکی مانند نوارهای مرور (به انگلیسی:scroll bar)‏ و شمایل‌ها (به انگلیسی: icon)‏ استفاده می‌کنند. این ثبات میان عناصر گرافیکی، مزیت عمده‌ای برای کاربر است، زیرا با یادگرفتن نحوۀ کار با رابط می‌تواند از آن در تمام برنامه‌های در حال اجرا در همان محیط استفاده کند.
به عبارت ساده تر:
به معنی این است که ابزارها و گزینه های کنترل یک برنامه بصورت تصویری نمایش داده شوند ( علائم ، دکمه ها و … ) که بوسیله آنها استفاده از برنامه با اشاره و کلیک موس ممکن شود . ( بجای دستورات خط فرمان ) اکثریت نرم افزارهای امروزی از GUI استفاده می کنند .


محمد صادقی