در جهان امروز،با پدیده تولید انبوه مواجهیم که موجب سوق دادن کشورها به صادرات اجباری شده است . بازار های داخلی کشورها، شاهد ورود انواع کالاهای صادراتی هستند که گاهی با مزایای بیشتری نسبت به محصولات وطنی، بازار را قبضه می کنند. دولت ها نیز، به دلیل وجود محدودیت های مالی، مجبور به حذف حمایت های گسترده از تولیدات داخلی شده اند وحتی برای تأمین نیازهای شان از طریق منابع ارزانتر، به تولیدات خارجی روی می آورند. واضح است که در چنین فضای رقابتی و پر تنش، آن دسته از بنگاه های اقتصادی که در پیله خود فرو رفته، و دل را به حاشیه امنیت خود خوش کرده اند،آمادگی رویاروئی با فشارها را نداشته و شانسی برای بقا نخواهند داشت. بازار ایران نیز، همانگونه که شاهد آن هستیم، در معرض این تحولات قرار گرفته و نوسانات جدیدی در ساختار آن پدید آمده است