تعريف حقوق فرهنگي :
مجموعه مقررات و آيين نامه هاي اجرايي و توافق نامه هايي را مي گويند كه منظور از آن حفظ و اشاعه علمي آثار نويسندگان و دانشمندان و محصولات فرهنگي مي باشد .
منابع حقوق فرهنگي
1- قانون اساسي كه حقوق فرهنگي كشور را تعيين مي كند .
2- قانون و مسوّبات شوراي عالي انقلاب فرهنگي
3- توافق نامه هاي داخلي باهم و دولت ها باهم
4- قانون مجازات اخلال گران در نظام اقتصادي كشور
5- قوانين مربوط به صنايع دستي ، ايران گردي ، و جهان گردي
اصولي كه در قانون اساسي با حقوق فرهنگي مرتبط است
1 - 2 – 3 – 4 – 6 – 8 – 11 – 12 – 15 – 17 – 18 – 19 – 20 – 21 – 23 – 24 – 25 – 29 – 41 – 50 – 56 – 58 – 59 – 67 – 77 – 82 – 83 – 99 – 100 – 107 – 108 – 109 – 110 – 121 – 125 .
حقوق مجموعه ي اصول و قواعدي است كه به تنظيم رابطه اشخاص در جوامع انساني مي پردازد . منظور از اشخاص ، شخص حقيقي ، يعني انسان است و هم شخص حقوقي مانند مؤسسات ، شركت ها ، و نهاد ها و ادارات .


ويژگي هاي حقوق فرهنگي
1- حقوق فرهنگي دانشي جوان و جديد است :
جوان بود حقوق فرهنگي به خاطر اين است كه در كشور ما اين مفهوم امري كاملاً نو مي باشد و با وجود اينكه در ساير رشته هاي حقوق ، شاهد نگارش كتاب و تأليفات متعددي بوده ايم و در باره ارتباط با معقوله ي فرهنگ و با مسائل مرتبط با آن به صورت مستقيم و غير مستقيم مطالب زيادي نوشته و تحرير شده ولي چيزي را مستقيماً به نام حقوق فرهنگي وجود ندارد .
2- حقوق فرهنگي داراي قانون واحد و مدوني نمي باشد .
يعني مانند قانون مدني يا تجارت يا قانون مالياتي يا قوانين ديگر قانون واحد و جامع اي به اين نام نيست .
3- حقوق فرهنگي حيطه ي وسيعي از موضوعات را شامل مي شود.
و تعبيير بهتر ، به دليل گستردگي و تنوع پذيري بسيار زياد مسائل فرهنگي ، امور مختلفي مي تواند در مباحثي مورد مطالعه ي حقوق فرهنگي قرار گيرد .

منبع مطلب ارسالی را قید نمایید.