حقوق :
• مجموعه حقوق (امتيازات)
• تكاليفي است كه حاكم در قالب قوانين و مقررات بيان ميگردد.

اوصاف قاعده حقوقي :
• پديده اجتماعي =) بر اشخاصي كه عضو جامعه هستند حكومت دارد.
• الزام آور
• داراي ضمانت اجرايي =) رعايت اجرايي آن از سوي دولت تضمين مي شود.

منابع حقوق :
1- قانون : به معناي عام : تمام مصوبات مجلس، آئين نامه ؛ بخشنامه هاي اداري
سلسله مراتب قانون :
1- قانون اساسي : تعيين سازمان حقوقي دولت، اختيارات قواي سه گانه، روابط آنها با يكديگر و با مردم
2- قانون عادي : با رعايت تشريفات مقرر در قانون اساسي به تصويب مجلس شوراي اسلامي و تائيد شوراي نگهبان برسد.
3- عهدنامه : توافق بين دولت ها كه حكم قانون را دارد ؛ مقررات در عهدنامه طبق قانون اساسي در حكم قانون است.
4- آئين نامه : تنظيم مقررات اجرايي توسط قوه مجريه (هيت وزيران يا يكي از وزرا) در قالب تصويب نامه يا آئين نامه
- قانون را قوه مقننه وضع مي كند ولي آئين نامه را قوه مجريه وضع مي كند.
- قانون مي تواند آئين نامه را نسخ كند ولي آئين نامه نمي تواند ناسخ قانون باشد.
- قانون حاوي اصول كلي ولي آئين نامه امور جزئي است.
5- بخشنامه :دستور العمل هايي كه مقامات راس سازمانهاي اداري به كارمندان تابع خود ابلاغ مي نمايند.

2- عرف و عادت : عادتي كه عموميت داشته و مورد قبول و احترام جامعه
3- رويه قضايي : رسم و روش مرسوم بين دادرسان و قضات
4- عقايد علما و حقوقدانان : مجموعه عقايد در باب توجيه و بيان تفسير قواعد حقوقي از طرف صاحب نظران .... عقايد علما يا دكترين ناميده مي شود.