تعریف امروزین ترانه عبارت از " گونه ای شعری که برای اجرای موسیقیایی سروده می شود. در این میان کلام و آهنگ می تواند هر یک بر دیگری تقدم داشته باشد و یا به طور همزمان آفریده شود"
ترانه را پیشینیان بعنوان نغمه و آهنگ و بیشتر معادل قالب رباعی گرفته اند و ترانه به معنای امروزین را با تغییراتی چون سرود، چکامه، چامه، نشیدو حراره و ... آورده اند

ترانه به معنای امروزینش از دیرباز وجود داشته و همانند دیگر هنرها تاریخ دقیقی برای پیدایش آن نمیتوان یافت .
ولی طبق نظریات اکثریت زبان شناسان ، شعر از بدو پیدایش با خوانش آهنگین ، یعنی همان ترانه همراه بوده و به مرور از خوانش آهنگین و نغمه سازی جدا گشته است . در ادبیات کلاسیک زبان پارسی نیز نمونه های فراوانی داریم که شاعران بعضاً اشعار خود را با ساز و آواز می خوانند.(رودکی .. امیر خسرو دهلوی و .. )
در مورد تعبیر "تصنیف" نیز باید گفت همان ترانه است ولی در مورد ترانه هایی بکار می رود که بر مبنای دستگاه های موسیقی ایرانی ساخته می شود و با سازهای ایرانی اجرا میشود

بعضاً برخی اصرار بر استفاده از واژه های دیگری چون سرود و یا تصنیف و عمومیت بخشیدن به آن دارند . به این معنا که سرود یا تصنیف را از لحاظ موضوعی به شاخه هایی چون : عاشقانه، بزمی، حماسی، مذهبی و ... تقسیم کنند . این تقسیم بندی ها در جای خود درست هستند ولی با توجه به عمومیت داشتن تعبیر " ترانه " در تمامی موارد مذکور از تعبیر " ترانه " و به تبع آن " ترانه سرا" و " ترانه سرایی" استفاده میشود.

دکتر شفیعی کدکنی نیز اعتقاد دارد شعر چیزی نیست جز به موسیقی رسیدن کلام و می گوید:
شعر حادثه ای است که در زبان روی می دهد و در حقیقت، گوینده ی شعر با شعر خود، عملی در زبان انجام می دهد که خواننده، میان زبان شعری او، و زبانی روزمره و عادی تمایزی احساس می کند."
در جای دیگر می نویسد:
"شعر گره خوردگی عاطفه و تخیل است که در زبان آهنگین شکل گرفته باشد."
دکتر زرین کوب می گوید: شعر دارای ماده و صورتی است.ماده ی آن معنا و مضمونی است که اساس آن را تشکیل می دهد و صورت آن وزن و آهنگی است که شعر را از انواع دیگر سخن جدا می سازد و ترکیب این دو را شعر می نامند.
تفاوت ترانه با شعر
ترانه در واقع ریشه در شعر دارد و یك سری از قوانین شعر را رعایت می كند ولی خود به تنهایی دارای تعریفی مشخص می باشد. ترانه همانند شعر دارای قافیه می باشد. دارای وزن می باشد. و از این حیث شباهت بسیاری به شعر دارد ولی تفاوت عمده شعر و ترانه این است كه ترانه دارای یك پیوند درونی با موسیقی است. البته شاید از خود بپرسید كه بر روی شعر هم می توان موسیقی گذاشت همانطور كه تا كنون به روی شعر های بسیاری موسیقی گذاشته شده است. در پاسخ این پرسش باید گفت که عموما شعر هایی كه به ترانه تبدیل شده اند ماندگار نشده اند.
از دیگر ویژگی های عمده ترانه باید به زبان ساده آن اشاره كرد. چون مخاطب ترانه عموم مردم هستند و ترانه سرا باید این را در نظر داشته باشد كه شنوندگان ترانه طیف وسیعی از عامه مردم هستند و نه صرفا افراد علاقمند به ادبیات و شعر.

لطفا منبع مطالب ارسالی را ذکر نمایید.