دوشنبه, 17 ارديبهشت 1403

 



موضوع: ارتباطات انسانی

ارتباطات انسانی 10 سال 11 ماه ago #9123

انسان اساسا موجودی است اجتماعی که موجودیت و هویت خود را در برقراری رابطه به هم نوعان خود ارزیابی و باز تعریف می کند. از آنجا که ارتباط با هم نوعان سنگ بنای جامعه انسانی است و باورهای ما با رفتارهای ما تکمیل می شود، دانستن اصولی که ما را در رفتار های ارتباطی یاری دهد بسیار حائز اهمیت است؛ بویژه آنکه زندگی بدون برقراری ارتباطات سازنده با هم نوعان رو به اضمحلال می رود. همه ما به نوعی از کم و کیف روابطمان با دیگران گله مندیم، کمتر خود را قاصر و بیشتر دیگران در این باره سرزنش می کنیم. از همین رو متعاقب گفت و شنودهایی محفلی، با بهره گیری از آموزه های علمی و معرفتی, تجربیات بیش از یک دهه فعالیت در حوزه روابط عمومی و نیز تجربیات شخصی ، در صدد ارائه مدلی در قالب منشور روابط انسانی بر آمدم تا شاید نقشه راهی برای بازنگری در روابط فردی و گروهیمان با دیگران اعم از دوستان و آشنایان نزدیک و دور باشد. از اینرو در ادامه این مبحث ، مفاد این منشور را متعاقب تعریفی از ارتباط و روابط انسانی ارائه می دهم:

بر اساس فرهنگ وبستر، کامینیوکیشن به معنای رابطه برقرار کردن تعریف شده است که ازمعادل های آن می توان به رساندن، بخشیدن، انتقال دادن، و آگاه ساختن اشاره کرد در حالیکه ارتباط و روابط انسانی را می توان به شرحی که در زیر می آید تعریف نمود:

ارتباط انسانی: ارتباط، فرآیند دو طرفه ای است شامل ارتباط انسان با انسان، ارتباط با خود، ارتباطات میان فردی، ارتباطات گروهی، و ارتباطات جمعی به گونه ای که حداقل به یکی از نیازهای عاطفی، روحی و مادی ما پاسخ دهد . به عبارت دیگر در هر نوع ارتباط، کنشگران انتظار دارند که رفتار متقابل و متوازنی را از طرف مقابل مشاهده کنند. از سوی دیگر بدون در نظر گرفتن مجرا، نوع و موقعیت آن، ارتباط، کنش و واکنشی است بین دو طرف که یک طرف می خواهد نیاز و پیامی را به طرف دیگر منتقل کند (ارسطو ارتباط را کارکرد تاثیر گذارانه از یک سو می داند).
[/color]
مدير دسترسي عمومي براي نوشتن را غيرفعال كرده.