تاريخ آيينه گذشته و درس حال است . هيچ چيز مثل گذشته هاي ملتي ، افراد
ملتي را با همديگر امتزاج نمي دهد . مللي هستند كه چند زبان حرف مي زنند اما هيچ ملتي نيست كه داراي
چند تاريخ باشد . اگر ملتي داراي گذشته هاي مختلف شد حتما به ملل كوچك تري تقسيم مي شود . پس
وحدت تاريخي براي هر ملتي يكي از محكم ترين و مطوئن ترين وثيقه هاي وحدت ملي است و بايد آن را حفظ
كرد و پيوسته به خاطر آورد . نه فقط با كتاب بلكه با نمايش آن (پيرنيا 189 )يكي از راه هاي رسيدن به اين
مقصود معناكاوي و بررسي نقش و نمادهاي ايراني در كنكاش از هنرهاي سنتي است