هنرمندان جویای کمال با تلاش و ریاضتی عاشقانه سعی در رسیدن به منبع اصلی الهامات و زیبایی‌ها داشته‌اند و خود را صاحب رسالتی بس پاک و دلپذیر می‌دانستند. خواسته‌ آن‌ها همراهی با بیننده آثارشان در این طی طریق عرفانی است و دیده‌های مشتاقان را در قالب طرح و نقش و نگارها به تحسین و اغلب به حیرت وادار می‌ساختند و سپس آن‌ها را با آثار خویش برای کشف به ناگفته‌هایی که تنها مخصوص زنده‌دلان و عاشقان الهی است به تعمق وا می‌داشتند تا بیننده هوشیار بتواند با عنایت به دانسته‌های اکتسابی و اشراقی خود شعر خاموشی را که در آثار نگارگری موج می‌زند بخواند.