انواع نمونه گيري: 1- نمونه گيري تصادفي يا احتمالي 2- نمونه گيري غير تصادفي يا غير احتمالي

نمونه گيري تصادفي يا احتمالي : نمونه گيري لايه ايي متناسب با حجم- نمونه گيري لايه ايي نا متناسب
نمونه گيري غير تصاذفي يا غير احتمالي: نمونه گيري راحت – نمونه گيري سهميه ايي
نمونه گيري راحت: يك نمونه گيري راحت وقتي استفاده مي شود كه مشاركت كنندگان افرادي هستند كه همكاري خوبي دارند و در دسترس هستند.مثلا وقتي كه گروه پيمايش مي خواهد پيمايشي درباره رضايت كاركنان از نحوه خدمات يك رستوران به عمل اورد از اين روش نمونه گيري ميتواند استفاده كند.اگر چه انجام چنين نمونه گيري آسان است ،اما داده هاي جمع آوري شده ممكن است نتواند پاسخ هاي مطلوب را ارائه كند.
نمونه گيري سهميه ايي: نمونه گيري سهميه ايي، روش ديگر نمونه گيري غير تصادفي يا غير احتمالي است.براي انجام نمونه گيري سهميه اي هر عضو گروه درصد مشخصي را ،مثلا 10 درصد از كاركنان يك بخش را پيمايش مي كند.انتخاب كاركنان يا ساير اعضا براي دريافت پيمايش ،به عهده گروه پيمايش و مسئولان بخش است.
وزن دادن بعد از طبقه بندي: بايد داده ها را از نظر آماري تعديل كرد تا جبران كمبود هاي نمونه گيري لايه ايي نا نتناسب را بنمايد. چنين تعديل هاي آماري ،وزن دادن بعد از طبقه بندي ناميده مي شود.
توضيحي مختصر در مورد نمونه گيري لايه ايي متناسب با حجم: در اين روش نمونه گيري ،از هر زير گروه درصد يكساني از كاركنان (مثلا 10 درصد) انتخاب ميشوند. بنابراين هر زير گروه از حضوري متناسب هم در نمونه و هم در جامعه آماري برخوردار است.
توضيحي مختصر در مورد نمونه گيري غير تصادفي يا غير احتمالي : گاهي اطلاعات مربوط به جامعه آماري موجود نيست.منابع كافي نيستند يا فشارو محدوديت زماني به گروه پيمايش اجازه نمي دهد كه نمونه تصادفي انتخاب كنند.