شخص حقوقی میتواند دارای کلیه حقوق و تکالیفی شود که قانون برای افراد قائل است مگر حقوق و وظایفی که با لطبیعه فقط انسان ممکن است دارای آن باشد مانند حقوق و وظایف ابوت (پدری) و بنوت (پسری) و امثال ذالک (مانند 588 قان.ن تجارت) بنابراین شخص حقوقی میتواند نامی داشته باشد.شخص حقوقی دارای اقامتگاه است که طبق قانون مدنی مرکز عملیات اوست ( ماده1002 قانون مدنی ) شخص حقوقی میتواند مالک وداین یا مدیون باشد و در حدود صلاحیت و هدف خود اعمال حقوقی انجام دهد و نیز میتواند حقوق و تکالیف دیگری دارا شود،مشروط براین که طبیعتاً مخصوص شخص طبیعی نیاشند.
چون شخص حقوقی یک فرد انسانی نیست که بتواند بنفسه حقوقی خود را اجراء کند و اعمال حقوقی انجام دهد لذا قانونگذار مقرر میدارد: تصمیمات شخص حقوقی بوسیله ی مقاماتی که به موجب قانون یا اساسنامه صاتحیت اتحاذ تصمیم دارند گرفته میشود.
مثلاً در شرکتهای تجارتی مدیران و مجمع صاحبان سرمایه صلاحیت اخذ تصمیم و انجام اعمال لازم برای زندگی حقوقی شرکت را دارند و تصمیمات آنها بنام شرکت گرفته میشود و آثار آن نیز مستقیماً برای شخص حقوقی است و برای او ایجاد حق و تکلیف می نماید.همچنین در موسسات غیر تجارتی،اخذ تصمیم طبق اساسنامه در صلاحیت مجمع عمومی موسسین یا اعضاء یا مدیران موسسه است و تصمیمات متخذه برای موسسه الزام آور است.