اهلیت استیفا و اهلیت تمتع
اهلیت یعنی توانایی های قانونی اهدا شده از سوی قانون به شخص، این توانایی ها به 2 دسته تقسیم می شوند . یک : اهلیت دار شدن یا اهلیت تمتع . در این اهلیت فرد توانایی مالک بودن و قبول هدایا و بخششها(هبه) را خواهد داشت یا خودش یا به وسیله نمتینده قانونی او (پدر، مادر، قیم و ولی) . محدودیتی در سن و سال داشته باشد . البته این موضوع نیازمند توضیح بیشتری است بدین معنی که مالکیت جنین معلق است تا زمان تولد او اولین تنفس او حتی مرگ بعد از آن .دو : اهلیت استیفا : همه ما می دانیم که در سن قانونی می توانیم به استیفای حقوق خود بپردازیم . استیفا : اجرا . اما جالب است بدانیم طبق قانون استیفا زمانی رسمی است که در دادگاه به این موضوع حکم داده شده باشد و قانون شخص را به استیفا قادر شناخته باشد اما به عنوان عرفی کلی هر کس که سن 18 سال را به اتمام رسانده را می توان دارای اهلیت استیفا دانست . هر چند این موضوع با قانون منافات دارد . در ادامه در مورد آقایان اهلیت استیفای کامل در مواردی منوط به اتمام و تکمیل دوره ی خدمت نظام وظیفه شده است مانند مالکیت که مستلزم داشتن کارت پایان خدمت بعد از رسیدن به سن قانونی است .
اهلیت شخص دستخوش هیچ عاملی جز تابعیت نیست یعنی اگر شخص اهلیت ازدواج را در کشور خود در سن 16 سالگی به دست آورد در تمام دنیا اهلیت او برای ازدواج در این سن شناخته می شود حتی اگر در کشور دیگر سن ازدواج بیشتر یا کمتر از این باشد و در صورت نبود قانون منع کننده در کشور بیگانه شخش میتواند با توجه به اهلیت خود ازدواج نماید .(ازدواج اتباع بیگانه با سن زیر سن رشد در ایران و با توجه به قانون کشور خودشان انجام می شود و در صورت مانع می توان به عامل نظم عمومی در جلوگیری از ازدواج اتباع بیگانه مرد با زنان ایرانی بدون توجه به اهلیت مرد بیگانه اشاره کرد ) یا آثار آن را به آن کشور انتقال دهد (مانند اینکه مسلمانان در انگلیس حق ازدواج دوم و تعدد زوجین را ندارند اما در صورت ازدواج در کشور خودشان می تواند با زنان خود به انگلستان رفته و در آن کشور اقامت نمایند .)