ماده 218 : هرگام معلوم شودکه معامله با قصد فرار از دین به طور صوری انجام شده آن معامله باطل است.
ماده 218 مکرر : هر گاه طلبکار به دادگاه دادخواست داده دلایل اقامه نماید که مدیون برای فرار از دین ، قصد فروش اموال خود را دارد ، دادگاه میتواند قرار توقیف اموال وی را به میزان بدهی او صادر نماید که در این صورت بدون اجازه دادگاه حق فروش اموال را نخواهد داشت.
مثال : خانم x 500 سکه مهریه دارد که مطالبه نموده و همسرش آقای y به جهت فرار از دین ، اموال و دارایی خود را به بستگان نزدیک از جمله خواهر و برادر می فروشد .
حالیه با عنایت به موارد فوق معامله ای که فاقد قصد باشد باطل است.