يكى از مسائل مهمى كه امروزه در عرصه فقه اجتماعى مورد توجه قرار گرفته است،سؤال از حركت هاى نامتعارف در عزادارى حضرت سيد الشهداء(ع) است. باور بسيارى بر آن است كه هر عملى كه به قصد عزادارى صورت گيرد، شرعيت لازم را دارد و عزادارى امام حسين(ع) از همه حرمت ها استثناء مى باشد. از اين رو، طبق اين باور قمه زنى و برخى اعمال نامتعارف مانند لطمه زدن به صورت فى حد نفسه وماوراى شرايط موجود جامعه حلال است. به عبارتى حكم اوليه آن حليت است و اگربرخى از مراجع آن را تحريم كرده اند، صرفا به جهت شرايط خاص سياسى دنياى اسلام است.
در اين مقاله تلاش شده است، تا حكم اوليه قمه زنى با دقت بيشرى مورد بررسى قرارگيرد و ادله موافقين و مخالفين نقد شود. نويسنده با دسته بندى روايات به سه بخش كوشيده است تا ثابت كند كه اين عمل وجه شرعى ندارد و به شبهات موجود در اين باره پاسخ داده است.در ادامه بحث و بعد از اثبات حرمت اوليه اين اعمال به بررسى حكم ثانويه آنهاپرداخته و با پاسخ به سؤالات و شبهات مخالفين، حرمت آنها را از اين جهت نيز ثابت كرده است:

سلام بسیار خوب ممنون از شما