سیاست فرهنگی :
به معنای عام و عرفی آن مجموعه ای از اهداف ، مبانی ، اصول ، اولویت ها و خط مشی اجرایی را شامل می شود که منطبق با فرهنگ هر جامعه و مفاد قانون اساسی کشور است که در باب فرهنگ و لوازم اجتماعی و سیاسی آن آمده است .
هدف سازمان فرهنگی آن است که فعالیت های فرهنگی در سطوح تخصصی فرهنگ ، فرهنگ سازمانی ، فرهنگ عمومی ، فرهنگ ملی و بین المللی متناسب با همان سطح تعریف و انجام پذیرد .
تقسیم بندی عمده فعالیت های فرهنگی :
هنرها شامل هنرهای تجسمی ، هنرهای نمایشی موسیقی ، معماری و ادبیات مکتوب و شفاهی ، حفظ میراث فرهنگی
آموزش وتربیت هنر آفرینان ، هنرمندان ، بازیگران ، مربیان و سازمان دهندگان امور فرهنگی و مدارس عالی فرهنگی
فعالیت های محیط زندگی شامل مهندسی ، طراحی و مبلمان شهری ، صنعت فرهنگ
وظایف سازمانهای دولتی و غیر دولتی در فعالیت های فرهنگی :
سازمانهای دولتی سازماندهی فعالیت های فرهنگی را با ابعاد وسیع مادی و غیر مادی به عهده دارند و سازمانهای شبه دولتی یا مستقل و غیر دولتی آن دسته از سازمانهایی هستند که در سطحی محدودتر و یا در زمینه های خاص و به صورت مستقل و بدون وابستگی به دولت به فعالیت می پردازند مثل فرهنگسراها ، مساجد و ...
جنبه نظارتی فرهنگ (وظایف ناظران فرهنگی) :
یکی از جنبه های فعالیت حوزه فرهنگ جنبه نظارتی آن است لذا ناظرانی هستند تا مراقبت نمایند که امور فرهنگی منطبق با سیاست های فرهنگی به مورد اجرا گذاشته شود . افراد و جمعیت ها نیز لازم است به تنایب مورد با مواد و مفاد سیاست های فرهنگی برخورد داشته و نقض کننده آن نباشد . این دسته از مراکز عبارتند از : دستگاههای رسمی قانونی ، هیات داوران آثار برگزیده هنری و اسناد مکتوب و کپی رایت و ...
سیر تحول تاریخی سازمانهای فرهنگی در ایران قبل از انقلاب :
الف : دوران گسستگی برنامه های فرهنگی از سال 1320 تا 1347 که در این دوره برنامه ریزان فرهنگی مبادرت به اخذ تصمیم در حوزه های گوناگون فرهنگی کرده اند بدون اینکه اصول سیاست همگنی را مد نظر قرار دهند و بر پایه الگوی کلانی که نقشه عملیات اجرایی را مشخص کند رفتار نمایند
ب: دوران پیوستگی برنامه فرهنگی از سال 1347 تا 1357 که در این دوره برنامه ریزی از چهار خصلت اساسی برنامه ریزی پیوسته برخوردار بود در سال 47 شورای عالی فرهنگ هنر مبادرت به تهیه متنی در زمینه سیاست فرهنگی کشور کرد که پس از بحث و گفتگوی کارشناسان و صاحب نظران در سال بعد به تصویب رسید و ملاک تصمیم گیری در تمام عرصه های فرهنگی گشت
سازمانهای سیاست گذار و راهبردی در امور فرهنگی ایران :
1)مجلس شورای اسلامی : بر اساس اصل 71قانون اساسی مجلس شورای اسلامی در عموم مسائل در حدود مقرر در قانون اساسی می تواند قانون وضع کند و طبق اصل 76 مجلس شورای اسلامی حق تحقیق و تفحص در تمام امور کشور را دارد و همچنین طبق اصل 84 هر نماینده دربرابر تمام ملت مسئول است و حق دارد در همه مسائل داخلی و خارجی کشور اظهار نظر نماید.
2)شورای عالی انقلاب فرهنگی : از دیگر عرصه های راهبردی در امر سیاست گزاری کلان شورای عالی انقلاب فرهنگی است مسئولیت نظارت و ایجاد هماهنگی لازم در اجرای اصول سیاست های فرهنگی برعهده این شورا است که تحت ریاست رئیس جمهور است.
اصول چهارگانه سیاست فرهنگی ایران :
فرهنگ برای همه- فراهم آوردن بیشترین امکانات برای ابداع و نوآوری فکری و هنری - توجه به میراث فرهنگی - شناساندن فرهنگ ایران به جهانیان و آگاهی از مظاهر فرهنگ های دیگر
سیر تحولات در سازمان صدا و سیما :
1- اصل 175قانون اساسی مصوب 1358
2- قانون اداره سازمان صدا و سیما مصوب 1359 مجلس شورای اسلامی
3- قانون خط مشی کلی و اصول برنامه های سازمان،مصوب1361 مجلس شورای اسلامی
4- اساسنامه سازمان صدا و سیما مصوب مجلس شورای اسلامی سال 1362 (در ضمن بر اساس ماده 138 قانون محاسبات عمومی کشور ،صدا و سیما از نظر شمول قانونی در حکم شرکت دولتی محصوب می گردد.)
5- مصوبه تشخیص مصلحت نظام در خصوص اجرای اصل 175 قانون اساسی در بخش نظارت
سطوح مدیریتی سازمانهای فرهنگی دولتی :
بخش سیاست گذار و راهبردی : سازمان هایی که امر سیاست گزاری های کلان را انجام می دهند مثل مجلس شورای اسلامی
بخش میانی یا پشتیبانی : شامل وزارت خانه ها و سازمان های ذیربط می شود در این حوزه سیاست های کلان بخش اول به روش تبدیل می شود
بخش اجرایی یا مجری : کار این بخش عملیاتی کردن و پیاده سازی سیاست های بخش راهبردی بر مبنای قوانین و آیین نامه هایی است که بخش میانی طراحی می کنند
بخش نظارتی : این بخش مراقبت می نماید تا امور فرهنگی توسط سازمان های ذیربط با سیاست های فرهنگی به مورد اجرا گذاشته شوند و نقض کننده آن نباشند و از منظر مدیریتی تابع رهبری بوده و هیچ یک از قوای سه گانه به صورت مستقل اعمال نفوذی در آن ندارند
2- سازمانهاي غيردولتي : ( N . G . O ) ( Organization Non Goverment )
باتوجه به بررسيهاي بعمل آمده سازمانهاي غير دولتي بطور كلي داراي مشخصات زير ميباشند .
الف ) استقلال ب ) عدم وابستگي ج ) غير انتفاعي د ) داوطلبانه و عضو پذير ه ) پاسخگو به نيازهاي جامعه
باتوجه به مشخصات فوق ميتوان گفت :
سازمانها و يا تشكلهاي غيردولتي و داوطلب مردمي عبارت است از: نهاد مستقل ‘ بدون وابستگي به دولت و غير سياسي كه توسط افراد خير خواه و بشردوست دائر ميگردد . اعضاي تشكل براي هدفي مشترك و متين گرد هم آمده اند تا خدمات مشخصي را بصورت داوطلبانه و غير انتفاعي انجام دهند و نسبت به مردمي كه براي خدمت به آنها اعلام موجوديت نموده اند همراه با احساس مسئوليت پاسخگو باشند .
( منظور از غير سياسي يعني اينكه فعاليت و اهداف آن متشكل در جهت حمايت هيچ حزب سياسي و جناح بنديهاي رايج سياسي وقت جامعه نباشد )
نكته : باتوجه به تعريف ياد شده در فوق ‘ نهادهاي زير كه براي ارائه خدمات اجتماعي و رفاهي به مردم فعاليت ميكنند ‘ از شمول اين تعريف خارج ميباشند . كانون پرورش فكري كودكان ‘ هلال احمر بنيادهاي بزرگ مالي و اعتباري‘ نهادهايي كه متّكي به بودجه هاي دولتي هستند ‘ سازمانهاي مذهبي كه در جهت ترويج اصول مذهبي قرار دارند ( مساجد وكليساها ) سازمانهايي كه اهداف امنيتي دارند ‘ تعاونيهاي زنان ‘ تشكلهاي خيريه و مسجدي و صندوقهاي قرض الحسنه ‘ تماماً جزء سازمانهاي غير دولتي N . G . O) ) محسوب نميشوند .



تعریف سازمان غیردولتی :
به گروهی مستقل ، غیر دولتی ، غیر انتفاعی و داوطلبانه از مردم گفته می شود که با هداف مشخص و آشکار پیرامون یک نیاز اجتماعی مشترک گردآمده اند و در زمینه های فرهنگی ،علمی ، اجتماعی ، خیریه ، زیست محیطی و امسال آن فعالیت می کنند.
* سير تحول تشكلهاي داوطلب جهاني :
در سال 1945 پنجاه يك كِشورمُستقل ‘ منشور سازمان مِلل مُتحِد را امضا كردند . نيم قرن بعد يعني در سال 1995 اين تعداد 35 % افزايش يافته و به 180 كشور رسيد . تشكُلهاي غير دولتي در سال 1900 به كمتر از 100 عدد ميرسيد‘ كه در سال 1910 تعداد آنها به 176 عدد افزايش يافت و در سال 1950 به 2000 عدد رسيد . از آن تاريخ ببعد ‘ در هر دهِه ‘ تعداد تشكُلهايي غير دولتي ‘ به دو برابر افزايش مي يافت . در سال 1960 به 4000 و در سال 1970 به 8000 و در سال 1980 به 15000 رسيد.
تخمين زده ميشود كه تعداد آنها ‘ از اواسط 1990 به 000/30 رسيده باشد . اكنون با اِحتساب تشكُلهاي غير دولتي فعال در سطح محلّي و مِلّي ‘ تعداد آنها به حدود 000/000/300 عدد تخمين زده ميشود .
پیشینه و جایگاه حقوقیN.G.O ها :
مفهوم سازمان غیر دولتی یا N.G.O اولین بار توسط سازمان ملل در سال 1949 مورد استفاده قرار گرفت سازمان ملل متحد این اصطلاح را در مورد هر گروه غیر انتفاعی داوطلبانه از شهروندان جهانی بکار می برد.که در سطح محلی ،ملی و بین المللی تشکیل شده باشند. در ایران مانند بسیاری از کشور های دیگر وجود تشکل ها ، انجمن ها و گروه هایی که با مهایت غیر انتفاعی فعالیت می کنند سابقه طولانی دارند مثل هیئت های مذهبی
مهمترین مولفه های تاثیر گذار بر سازمانهای فرهنگی غیر دولتی :
شخصیت های فرهنگی و مذهبی ، هنرمندان، نویسندگان و ...
– زمینه های فرهنگی – ارتباطات و رسانه
چگونگی تاثیر شخصیت ها بر سازمانهای فرهنگی غیر دولتی:
درجوامع مختلف شخصیت های فرهنگی و مذهبی ، هنرمندان و نویسندگان وجود داشته و دارند که گاه به صورت فردی موجبات یک حرکت اجتماعی اثرگذار را فراهم آمرده و یا گاه با گردهم آوردن افراد مستعد و مشتاق توانسته اند به فعالیت های فرهنگی که شامل جنبه های مختلفی از زندگی مردم می شوند در قلمرو ها محدو د و یا گسترده سازمان دهند.
* سير تحوّل سازمانها ونهادهاي غير دولتي در ايران :
سازمانهاي مردمي سنتي ‘ ناب ترين و خالص ترين شكل نهادها و سازمانهاي غير دولتي و داوطلب مردمي ايران زمين هستند ‘ زيرا فراگيري و شمول روحيه همكاري وتعامل را همچون يك پديده اي رايج و عام در تمام منطقه هاي روستايي ايران ‘ قبل از مدرنيزاسيون و شهر سازي ميتوان مشاهده كرد بطوريكه روحيه جاري گري ‘ همواره بعنوان يكي از ويژگيهاي جوامع سنتي براي مقابله با دشواريهاي زندگي مطرح بوده است .
برخورد سازنده و هوشيارانه با دشواريها ‘ چه در زمينه توليد و چه در زمينه مبارزه با طبيعت و ساير عرصه هاي اجتماعي ‘ به آفرينش تشكلهاي بسيار متنوع از ياريگريها وتعاونيهاي سنتي درجامعه ايران انجاميده است .
* طبقه بندي اشكال متنوع ياريگري در تشكلهاي سنتي ايران : اين اشكال را ميتوان به سه دسته زير خلاصه كرد :
1 – تشكلهاي توليدي : كه خود شامل : مزرعه داري – باغداري و دامداري ميگردد .
2 - تشكلهاي اعتباري وتجاري
3 - تشكلهاي خدماتي
1 - تشكلهاي توليدي : اين تشكلها را ميتوان در سه منبع درآمد روستائيان ‘ يعني مزرعه داري ‘ باغداري و دامداري جستجو كرد .
الف ) ياريگري در زمينه مزرعه داري : در مزرعه داري ياريگريها در زمينه آب وآبرساني بصورت لايروبي آبراه ها ‘ تعمير و لايروبي مخازن آب و ..... مطرح بوده است ‘ و درياريگري قشرهاي زود بهره‘ ياوري در شُخم اراضي ‘ نشاء گري و بذر افشاني محصولات مُختلف ‘ بخصوص گندم ‘ برنج وپنبه در مراحل كاشت ‘ داشت و برداشت مشاهده مي شد .
يار گيري در شكل بُنه ‘ يعني سازمانهاي جمعي زراعي كه تا پيش از اصلاحات ارضي‘ درتمام مناطق ايران يافت ميشدند ‘ ديده ميشود . در اين واحدهاي جمعي عدّه اي دهقان ‘ با سِمتهاي مشخص اجتماعي ‘ براساس تقسيم كاري در يك يا چند قطعه زمين با مقدارآب و نيروي شُخم مُعيّن بمدّت يكسال كِشت و زرع ميكنند .
اين شكل از تعاوني سنتي در ايران بدون شك گسترده ترين شِكل ياوري بوده است ‘ بطوريكه تا نيم قرن قبل ‘ حداقل يك ميليون كشا ورز ايراني را در خود جاي داده است .
ب ) ياريگري در زمينه باغداري : اغلب امور مربوط به باغداري از قبيل بيل زدن ‘ حصار كشي ‘ هموار كردن زمينهاي شيبدار در كنار رودخانه ها ‘ كندن چاله براي كشت نهال تا چيدن محصولات به كارگروهي نياز داشته وباغداران در اين زمينه همكاري ميكردند .
ج ) ياريگري در زمينه دامداري : در جامعه سنتي ايران مبادله كار با كار در فعاليتهاي مختلف كشاورزي ‘ باغداري و دامداري رايج بوده است و يكي از شايع ترين و فراگير ترين فعاليتهاي جمعي در ايران (( واره )) يا نوعي تعاوني سنتي زنانه ‘ برپايه مُبادله شير ميباشد ‘ كه مهمترين كاركرد آن يك كاسه شدن نيروي هر خانوار به اقتصادي كردن كار دامداري معيشتي و نيمه معيشتي است و امروزه در برخي از روستاهاي كوچك ميتوان اين هم ياري را در غالب واره ها يافت .
۲ - تشكلها و سازمانهاي تجاري و اعتباري :
از انواع ياريگريها در زمينه اعتباري و تجاري ميتوان به : صندوقهاي قرض الحسنه و بازارهاي هفتگي روستايي و شهري اشاره نمود . صندوقهاي قرض الحسنه ‘ بخصوص بعد از انقلاب اسلامي با همّت مُعتمدان محل وپيشرو در مساجد راه اندازي شد . اين صندوقها عُمدتا ‘ وامهاي اندك وكوتاه مُدّت و كم بهره را با ضمانت مُعتمدانِ محل در اختيار ساكنان هر محله قرار ميدهند .
بازار هاي هفتگي از انواع تشكُلهاي تجاري هستند ‘ كه در ايران سابقه طولاني دارند و هنوز در خراسان گيلان ‘ زنجان و آذربايجان تشكيل ميشود ‘ اين بازارها بمنظور خبرگيري ‘ ديدُ و بازديد ‘ گذرانِ اوقات فراغت و حتّي انتخاب همسر گِرد هم مي آيند .
3 – تشكلهاي خدماتي :
ياريگري در امور خدماتي از دير پاترين اشكال ياريگري در ايران است كه هنوز هم تداوم دارد . يكي از اشكال مهم ياريگريها خيريه ها و مؤسسه هاي نيكوكاري اند ‘ اين خيريه ها معمولاً اقشارآسيب پذير ‘ يعني معلولان ‘ زنان سرپرست خانوار و كودكان وآسيب ديدگان بلاياي طبيعي و اجتماعي را تحت پوشش قرار ميدهند . بسياري بر اين باورند كه سنت خير خواهي و همياري هاي اجتماعي باعث غناي دانش در عملكردهاي نوين در زمينه همكاري هاي اجتماعي در ايران امروز شده است .
* نقاط ضعف و قوت سازمانهاي غير دولتي در رابطه با همكاريهاي بين المللي :
برطبق بررسيهاي بعمل آمده ازسوي بانك جهاني ( در سال 1995 ميلادي ) نقاط قوت و ضعف تشكُلهاي داوطلب ‘ بترتيب ميباشد :
الف ) نقاط قوت : 1 – ارتباط قوي مردمي 2 – توسِعِه دانش كارشناسي 3 – توجه به فرآيند توسِعِه 4 – مِترولوژي استفاده 5 – تعهُد بُلند مُدّت وتأكيد روي پايداري برنامه 6 – استفاده مؤثر از اعتبارات
ب ) نقاط ضعف : 1 - دانش كارشناسي محدود در امر سرمايه گذاري و مديريت 2 – توانمندي ضعيف ساختاري 3 - سقف پايين پايداري سازماني 4 - عدم اجرا و يا فقدان ارتباطات غير سازماني 5 – انجام امور دست و پا گير و كم اهمّيت 6 - عدم دركِ مفاهيمِ اجتماعي و يا اقتصادي گُسترده .
* موارد ذكر شده در مورد تشكلهاي داوطلب در سراسر جهان ‘ ازجمله ايران صادق مي باشد
تفاوت سازمانهای آموزشی با سازمانهای فرهنگی :
فرهنگ امری تعلیمی – تربیتی و اکتسابی است؛یعنی غریزی و توارثی نیست ،‌گرچه غریزی و ارثی نیست اما فقط با تعلیم و تعلم ارادی و کسب و اکتساب اختیاری بوجود نمی آید بلکه با القایات و تاثیر گذاری های خود به خودی ناشی از محیط زندگی و نشو و نمای آدمی نیز پدید می آید.اما آموزش چیزی است که شخص با انس گرفتن با یک فرهنگ آن را دریافت می کند نه با مطالعه رسمی آن ، پس آموزش یک فعالیت فرهنگی است که در طول زمان شکل گرفته است و ارتباط محکم و پایداری با باورها و اعتقادات دارد که بخشی از فرهنگ است.
انواع مراكز فرهنگي از نظر كاركرد
• مراكز فرهنگي تك منظوره
• مراكز فرهنگي چند منظوره كاركرد فرهنگي هنري رسانه اي و انتشاراتي و.... دارند.
انواع مراكز فرهنگي از نظر جغرافيايي
• مراكز فرهنگي محلي
• مراكز فرهنگي ملي
• مراكز فرهنگي بين المللي
انواع مراكز فرهنگي از نظر حقوقي
• مراكز فرهنگي دولتي
• مراكز فرهنگي غير دولتي ( خصوصي )
انواع مراكز فرهنگي از نظر ادواري
• مراکز فرهنگی دیجیتال :
• مراکز فرهنگی سنتي :
عكاسي/ ‏ فيلمبرداري ‏ / نقاشي / خطاطي / طراحي / صنايع دستي / بازيگري / موسيقي /

مراکز فرهنگی دیجیتال :
در راستای ارائه امکانات و محصولات شبکه ملی فرهنگ در سطح جامعه و آموزش مبانی ساخت و توسعه محتوای فرهنگی دیجیتال ، که یکی از قسمتهای اصلی شبکه ملی فرهنگ می باشد و در جهت ایجاد پایگاهی جهت ارتباط حضوری با مخاطبان و هدایت کاربران به سمت اهداف عالي فرهنگ و با هدف ایجاد مراکز رشد فرهنگی دیجیتال در سطح کشور، مراکز فرهنگی دیجیتال تشکیل مي شود .
خدمات قابل ارائه در مراکز فرهنگی دیجیتال :مراکز فرهنگی دیجیتال با توجه به نوع آن ، یک یا چند بخش از قسمت های زیر را دارا می باشند :
1. نرم افزارهای رایانه ای
معرفی ، فروش و مکانی برای استفاده عمومی از نرم افزارهای رایانه ای دارای پروانه انتشار از مرکز توسعه فناوری اطلاعات و رسانه های دیجیتال
2. اینترنت
معرفی و استفاده از پایگاههای اینترنتی برگزیده و مفید . در این بخش تنها امکان دسترسی به پایگاههای تایید شده توسط مرکز توسعه فناوری اطلاعات و رسانه های دیجیتال میسر خواهد بود .
3. بازی های رایانه ای
معرفی ، فروش و مکانی برای استفاده عمومی از بازی های رایانه ای دارای مجوز و مفید با اولویت بازی های رایانه ای تولید داخل کشور
4 محتوای همراه
معرفی و ارائه محتواهای دیجیتال مناسب برای تلفن همراه و انتشار آنها از طریق آنتن بلوتوث نصب شده در مرکز
5. خدمات الکترونیک
ارائه خدمات الکترونیک وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی به اهالی فرهنگ و نیز سایر خدمات الکترونیک دستگاههای دولتی (در جهت فرهنگ سازی صحیح فناوری اطلاعات در کشور)



6 آموزش
برگزاری دوره های مختلف آموزشی به صورت حقیقی و مجازی (از طریق سامانه آموزش مجازی) در حوزه های مرتبط با رسانه های دیجیتال در جهت توانمندسازی جوانان برای تولید محتوای دیجیتال و نیز ارتقا سطح مهارت های دیجیتال عموم مردم
7. بخش کارگاه تخصصی تولید رسانه های دیجیتال
در این بخش با بهره‏‏گیری از رایانه های پیشرفته به همراه نرم افزارهای پایه ارائه شده برای تولید اشکال مختلف رسانه های دیجیتال علاقه مندان می توانند پس از طی آموزش های لازم به تولید محتوای دیجیتال بپردازند .
8. بخش ابزارهای پیشرفته تولید رسانه های دیجیتال
در این بخش امکانات تخصصی تولید محتوای دیجیتال (علاوه بر رایانه) فراهم شده و در اختیار تولید کنندگان قرار خواهد گرفت.
1. 2 انواع مراکز فرهنگی دیجیتال:
مراکز فرهنگی دیجیتال با توجه به نوع عملکرد،مکان،وسعت،وظایف وکاربری به گروههای زیر تقسیم می شود.
1. خانه فرهنگی دیجیتال
2. مجتمع فرهنگی دیجیتال
3. مراکز رشد فرهنگی دیجیتال (مجتمع های فرهنگی دیجیتال منطقه¬ای)
1.2.1 خانه فرهنگی دیجیتال :
خانه های فرهنگی دیجیتال اغلب در فضاهای با وسعت‏کم و یا در مکان های با جمعیت محدود راه اندازی می شود. این مراکز فرهنگی خود به سه نوع مجزا تقسیم می شود که شامل؛ الف- خانه های فرهنگ دیجیتال موسسات قرآنی،ب- خانه های فرهنگ دیجیتال کانون فرهنگی هنری مساجدو خانه های فرهنگ دیجیتالکتابخانه هایعمومیکه قابل راه اندازی خواهد بود.
1.2.2 مجتمع فرهنگی دیجیتال :
حداقل فضای مفید برای راه اندازی این نوع مراکز فرهنگی دیجیتال 400(چهارصد) متر مربع است . مجتمع هایفرهنگی دیجیتال علاوه بر امکانات خانه های فرهنگی دیجیتال، بخش آموزش را نیز دارا می باشند

طبقه بندی هویتی موزه ها :
الف ) تاریخی شامل : پیش از تاریخ ، دوره تاریخ ،دوره اسلامی
ب) موضوعی شامل اشیاء ، مفاخر و پوشاک
ج) جغرافیایی شامل محلی ، منطقه ای و ملی
طبقه بندی عملکردی موزه ها :
الف ) آثار علمی و فضایی ب) اکوموزه ج) هنری و نمایشی د) موزه های باستانی و تاریخی ه) موزه های مردم شناسی
طبقه بندی طبیعی موزه ها :
الف) باغ های انسان شناسی ب) گیاه شناسی ج) جانور شناسی د) ذخائر طبیعی
طبقه بندی جغرافیایی موزه ها :
الف) موزه ملی ب) موزه استانی ج) موزه محلی د) موزه سیار
برخی از موزه های ایران :
1- موزه ملی ایران 2 - موزه ایران باستان 3- موزه دوره اسلامی 4- کاخ گلستان 5- موزه رضا عباسی 6- کاخ نیاوران