نتیجه گیری و پیشنهادات :
آزادی بیان ، انتشار ، دریافت و ارسال اطلاعات ، نظرات و عقاید و خلاصه گردش و تبادل آزادانه اخبار و اطلاعات به ویژه از طریق رسانه های گروهی ، به عنوان حقوق اساسی و بنیادین بشر در قوانین و مقررات داخلی ، معاهدات و مقررات بین المللی و منطقه ای و در قوانین اساسی اغلب کشورها گنجانیده شده ولی کارکرد هیچ کدام از این ازادیها مطلق و بی چون و چرا نیست ، بلکه دارای حدود و مرز ها و خط قرمزهایی است .
تلاشهای سازمان های بین المللی و منطقه ای و دولت های مختلف برای تنظیم و تدوین مقراتی برای این رسانه ، نشان می دهد که یک آمادگی بالقوه جهانی برای استماع نظرات کشورها و برای رسیدن به یک اجماع بین المللی در باره برنامه های ماهواره ای به وجود امده است .
قانون ممنوعیت اسنفاده از ماهواره تا به حال نه تنها نتوانسته است هدف قانونگذار را تامین کند ، بلکه گرایش مردم را نسیت به ابن رسانه جمعی افزایش داده است . دلایل این گرایش : 1- تفریح و سرگرمی و پرکردن اوقات فراغت 2- نا مطلوب بودن برنامه های صدا و سیما
با وجود عطش فراوان مردم ایران در استفاده از این وسیله ارتباطی نوین ، بالا بودن قیمت رایانه و آبونمان استفاده از اینترنت ، سرعت پایین این فن آوری در مقایسه با کشورهای پیشرفته و عدم توانایی همه مردم کشور برای استفاده از این فن آوری سبب شده است که این رسانه گروهی ، از گستردگی قابل توجهی در ایران برخوردار نباشد .