انواع برنامه ریزی فرهنگی :
1-برنامه ریزی آرمان گرایانه: این نوع برنامه ریزی اهداف بزرگ و و بلند مدت را مورد توجه قرار می دهد و به لحاظ برخورد اجتماعی و سیاسی و تکنو کراتیک است به وری که تمرکز شدید قدرت را مد نظر دارد.
2-برنامه ریزی واقع بینا نه:برخورد سیاسی و اجتماعی این نوع برنامه ریزی مبتنی بر تجربه است و براساس شبکه ها و ساخت های موجود که در دسترس هستند شکل می گیرد.این برخورد نیز دارای خصلت تکنوکراتیک است .زیرا بسیاری از داوری ها وجود دارد که نمی توان به مدد ضوابط مسلم علمی به توجیه آن ها پرداخت.
3- برنامه ریزی راهبردی(استراتژیک):مشخص کردن حدود و نحوه ی دخالت بخش های عمومی در برنامه ریزی .میدان عمل این برنامه ریزی گزینشی استو انتخاب ها بر اساس مطالعه و بررسی است.
4- برنامه ریزی توسعه گرا:پایه اصلی این برنامه ریزی به فرض اصلی برنامه ریزی آرمان گرایانه نزدیک است. .در این نوع برنامه ریزی نیازهای اصلی مردم را مورد توجه قرار می دهد .و با شناخت نیاز مردم برنامه مورد نظر به لحاظ قدرت یا شیوه ی تحقق اهداف و وسایل مورد نیاز به داوری افکار عمومی گذاشته می شود.
جایگاه دولت در برنامه ریزی فرهنگی
دو دیدگاه وجود دارد که دیدگاه اول به عدم دخالت نهاد دولت در برنامه ریزی فرهنگی معتقدند. دیدگاه دوم دولت به عنوان بزرگ ترین نهاد در نظام موازنه ی اجتماعی مسوولیت سرپرستی و تکامل ساختارهای اجتماعی را برعهده دارد.
ابعاد مهندسی
مهندسی را به مفهوم برقراری کارکرد مولفه های یک سیستم فرهنگی و روابط تعیین و ایجاد و تعامل میان این مولفه ها دانست به نحوی که کارکرد و یا رفتار مطلوبی را در سیستم فراهم کند.
چهار بعد اصلی مهندسی فرهنگی
1-شناسایی فرهنگ و رصد فرهنگی
2-تبیین مدلهای فرهنگی
3-برنامه ریزی فرهنگی
4-مدیریت فرهنگی و نظارت