تاثیر انقلاب جهانی در فعالیتهای تولید مواد غذایی
بخش كشاورزي به دليل داشتن نقش حياتي در تامين غذاي مورد نياز كشور و تحقق امنيت غذايي يكي از مهم ترين بخش‌هاي اقتصادي كشور محسوب مي‌شود . اين بخش به لحاظ توانمندي‌هاي قابل توجه در منابع و عوامل توليد از جمله اراضي مستعد كشاورزي ،اقليم‌هاي متنوع آب و هوايي ،‌منابع طبيعي شامل جنگل ها و مراتع و ذخاير غني ژنتيكي توانسته است جايگاه مناسبي در اقتصاد كشور كسب و نقش موثري در توليد ناخالص داخلي ، افزايش صادرات غير نفتي و اشتغال نيروي كار ايفاء نمايد .
بخش کشاورزي ايران 3/9 درصد از توليد ناخالص داخلي (به قيمت جاري) ، 8/20 درصد از شاغلين و 20 درصد از ارزش صادرات غير نفتي را به خود اختصاص داده است.
برنامه ريزيهاي انجام گرفته در خصوص بخش کشاورزي ايران باعث شده است توليدات محصولات كشاورزي در ايران از يك رشد پايدار و روزافزون برخوردار شود به طوري که توليد محصولات كشاورزي در ايران از 20 ميليون تن در سال 1356 به بيش از 94 ميليون تن در سال 1390 رسيد و ضريب خودكفايي غذايي كشور نيز از مرز 93 درصد گذشت. توليد محصولات زراعي ايران در سال 1390 به 2/77 ميليون تن، توليد محصولات دامي آن به 35/14 ميليون تن و توليد ماهي و ميگوي كشور نيز به 1/735 هزار تن رسيده است. توليدات باغي نيز در سال 1390 ، 1/17 ميليون تن رسيده است به طوري كه ايران را در رديف هشت كشور بزرگ توليدكننده ميوه در جهان قرار داده است. كشور ايران كماكان 95 درصد زعفران و 99 درصد زرشك و بيش از نيمي از پسته جهان را توليد مي كند و از جايگاه جهاني بسيار بالا در توليد ميوه هايي چون سيب، انگور، مركبات و گردو برخوردار است.
اهم فعاليتهاي توليدي بخش كشاورزي پس از پيروزي انقلاب اسلامي
به طور كلي افزايش محصولات كشاورزي از مهمترين عوامل تامين و بهبود امنيت غذايي است و خوشبختانه با اقدامات انجام شده بيش از 93 درصد نياز مواد غذايي از توليد داخلي بخش تامين مي شود.
پس از پيروزي انقلاب اسلامي با هدفهاي اصولي مانند: بالابردن سطح توليد محصولات كشاورزي، افزايش سهم توليد داخلي در كل مصرف مواد غذايي، نيل به خودكفايي نسبي در مورد محصولات اساسي كشاورزي، تقويت و توسعه زيربناهاي توليدي و استفاده بهينه از منابع و ذخاير، بهره برداري اصولي از منابع طبيعي تجديدشونده، افزايش درآمد سرانه شاغلان بخش كشاورزي و... گامهاي موثري در راه رشد و توسعه اين بخش برداشته شده است و امروز آثار اينگونه اقدامات در روند رشد و توسعه بخش كشاورزي مشهود است.
رشد بخش كشاورزي
ارزش افزوده بخش کشاورزي ( به قيمت هاي ثابت سال 1376) از 17347 ميليارد ريال در سال 1356 به 70863 ميليارد ريال در سال 1386 افزايش يافته است که نشان از يک رشد 5/308 درصد طي اين سال ها (ميانگين نرخ رشد سالانه 5 درصد) دارد. توجه به اين مساله ضروري است که اين نرخ رشد در شرايطي حاصل شده است که کشور ايران طي اين سال ها، درگير 8 سال جنگ تحميلي، محاصره و تحريم های اقتصادي، خشکسالي،... بوده است.
خودكفايي در توليد محصولات اساسي زراعي همواره يكي از جهت گيريهاي اصلي توسعه بخش كشاورزي در راستاي ارتقاي امنيت غذايي است. توليد محصولات زراعي در سالهاي اخير با وجود كاهش سطح زيركشت بعضي محصولات، داراي عملكردي با روند افزايشي بوده است، به دليل بروز خشكساليهاي متمادي طي چند سال اخير توليدات زراعي دستخوش تغييرات زيادي شده است.
در زمينه افزايش توليد و راندمان محصولات اساسي كشاورزي طرحهاي مختلفي در کشور به طور مستمر و گسترده اجرا شده است که از جمله طرح محوري گندم، برنج و همچنين طرح خودكفايي گندم در سالهاي اخير از طرحهاي اساسي و قابل توجه در حوزه زراعت بوده كه موفقيتهاي چشمگيري نيز به دنبال داشته است و سبب شده است که ايران از يکي از کشورهاي عمده واردکننده گندم به خودکفايي در زمينه گندم برسد.
با توجه به جدول ذيل شاهد سير صعودي توليدات زراعي و درصد رشد آن طي 34 سال گذشته مي شويم و در نهايت ملاحظه مي شود كه كل توليدات زراعي از رقم 5/19 ميليون تن در سال 1356 به 23/77 ميليون تن در سال 1390 رسيده و در مجموع 1/296 درصد رشد (رشد ساليانه 34/3 درصد) شاهد بوده ايم.

خیلی خوب
لطفاً منابع را اعلام بفرمایید.
باتشکر
حسین زاده