کارآفرینی به‌عنوان یک ضرورت












کارآفرینی به‌عنوان یک ضرورت
گردآورنده: بهرام فرهمندپور (دانشجوی ترم 2 کاردانی روابط عمومی)

چکیده
در این مقاله به‌طور مختصر درباره کارآفرینی و سیر تاریخی آن ــ کارآفرینی در دوره آغازین (قرون اولیه)، کارآفرینی در دوره میانه (قرون وسطا)، کارآفرینی در قرن هفدهم، کارآفرینی در قرن هجدهم، کارآفرینی در قرن‌های نوزدهم و بیستم ــ و کارآفرینی به‌عنوان یک ضرورت شرح داده شده است.

کلیدواژه
کارآفرین، کارآفرینی.

مقدمه
یقیناً شخص کارآفرین رؤیایی در سر دارد؛ باید رؤیاپرداز خوبی باشد. اما صرفاً رؤیاپردازی نیست؛ چون اگر چنین بود، خیلی از ابداعات بشری پا به منصه ظهور نمی‌گذاشت! پس، رؤیا یکی از ابزارهای لازم برای آفرینشِ کارآفرین است. پشتکار ــ به نوعی دلسردنشدن ــ هم یکی دیگر از این ابزارهاست؛ اینها و دیگرصفات ــ انگیزه، ابتکار، پافشاری بر حل مشکل، رفع ابهام، درستکاری، پذیرفتن شکست، خلاقیت و نوآوری، اعتمادبه‌نفس، ... ــ در کنار یک مدیریت ازپیش‌تعیین‌شده یا ازدل‌برآمده، نبض کاری را در دست می‌گیرد و اتفاقی/ پدیده‌ای سربرمی‌آورد!
کارآفرینی برابر کلمه Interpreter فرانسوی به مفهوم تعهد کاری است؛ تعهد و خطرپذیری! کارآفرین هم کسی است که ترکیب جدیدی را در تولید ایجاد کند؛ درنتیجه، کارآفرینی به عرضه هرکالای جدید، ایجاد بازاری جدید، یافتن منابعی جدید و ایجاد هرنوع تشکیلات جدیدی در زمینه کسب گفته می‌شود.
کارآفرینی برای هرجامعه‌ای سه منفعت دارد که عبارت است از: افزایش رشد اقتصادی، ارتقای بهره‌وری، پدیدآمدن فناوری، محصول و خدمات جدید. در این کار بیشتر موضوعات اقتصادی، روان‌شناسی، مردم‌شناسی، جامعه‌شناسی، ... نقش عمده را برعهده دارند.
کارآفرینی در دوره آغازین (قرون اولیه)
در دوره آغازین تمدن بشری کارآفرینی به معنی دلالی و واسطه‌گری بود؛ برای مثال، شخصی (بازرگانی) با فردی (متمولی) قراری می‌گذاشت/ قراردادی می‌بست تا به سرزمین دوری برود و مطاعی را بفروشد. این کار از سوی فرد متمول، نوعی سرمایه‌گذاری توأمان با پذیرفتن خطر بود. پرواضح است که سرمایه‌گذار، خطر کمتر و بازرگان خطر بیشتری را تقبل می‌کرد.
کارآفرینی در دوره میانه (قرون وسطا)
در قرون وسطا کارآفرین هم به عامل و هم به شخصی که طرح‌ بزرگی را در سر داشت و به اجرا می‌گذاشت، اطلاق می‌شد. عامل در چنین طرح‌ بزرگی، خطری را برعهده نمی‌گرفت، بلکه طرح را به پشتوانه منبع مالی ازپیش‌تعیین‌شده، مدیریت می‌کرد.
کارآفرینی در قرن هفدهم
در این دوره کارآفرین شخصی بود که در نحوه بستن قرارداد (اولین شکل از پیمانکاری) با حکومت و برعهده‌گرفتن برخی از خدمات، کار یا تولید محصول ازپیش‌شرط‌گذاشته‌شده، وارد چنین عرصه‌ای می‌شد. در آن دوره چون مبلغ قراردارد ثابت بود، سود و زیان آن قطعاً متوجه کارفرما می‌شد.

کارآفرینی در قرن هجدهم
در این دوره کارآفرین/ سرمایه‌گذار از شخصی که نیاز به سرمایه داشت، متفاوت بود. یکی از دلایل آن، رویکرد تولید به جانب صنعتی‌شدن/ صنعتی‌کردن بود. در آن دوره خیلی از کسانی که فناوری جدیدی را ابداع کردند، اما توان مالی لازم را برای به منصه ظهوررساندنش نداشتند، تنها استفاده‌کننده از سرمایه بودند، نه ارائه‌کننده سرمایه.
کارآفرینی در قرن‌های نوزدهم و بیستم
در این دو دوره کارآفرین برای مواد مصرف‌شده در زمینه کسب و جهت استفاده از ساختمان و خدمات شخصی که به‌کار می‌گرفت و همین‌طور سرمایه‌گذاری لازم، پول هزینه می‌کرد و سود و زیانش را در شرایط پیش‌بینی‌نشده، می‌پذیرفت. بیشتر، فناوری جدید را در خلق محصولی جدید، برای رسیدن به شکوفایی اقتصادی، به‌کار می‌گرفت. اما در اواسط قرن بیستم توجه به کارآفرین، به‌عنوان یک نوآور، داده شد. فعالیت یک کارآفرین بیشتر صرف اصلاح یا تکامل الگوی تولید به‌واسطه بهره‌برداری از اختراع یا روش فناورانه عمومی امتحان‌نشده تولید کالای جدید می‌شد.
کارآفرینی به‌عنوان یک ضرورت
امروزه جهانی‌شدن، افزیش رقابت، توجه به کیفیت کالا و خدمات، مشتری‌مداری، ... بخش عمومی را با چالش‌های جدیدی روبه‌رو کرده است. راهکار بخش دولتی برای رویارویی با چنین چالش‌هایی متوسل‌شدن به کارآفرینی است. کارآفرینی در این مقطع به‌عنوان یک عامل کلیدی رشد و توسعه اقتصادی کشورها شناخته شده است. حتی تعدادی از کشورها با توسعه برنامه‌های آموزشی درباره کارآفرینی به موفقیت‌های چشم‌گیری در عرصه‌های اقتصادی دست یافته‌اند. فراموش نکنیم پرورش و توسعه توانایی کارآفرینان، باعث توسعه فرهنگ کارآفرینی می‌شود. این امر، عامل بسیار مهم و سرنوشت‌سازی در تولید ثروت، توسعه فناوری و اشتغال مولد است.
نتیجه
کارآفرین شخص میانه‌رویی است که حساب‌شده خطر می‌کند! وی لزوماً در پی فعالیتی نیست که مخاطره‌ آن زیاد باشد، بلکه برای شروع یک کسب حاضر است پول، امنیت، ثروت و موقعیت خود را به خطر بیندازد.
کارآفرینی به‌عنوان یک پدیده نو اقتصادی، نقش مؤثری در توسعه و پیشرفت کشورها برعهده داشته است. حتی در اقتصاد رقابتی و مبتنی بر بازار نیز نقش کلیدی دارد؛ به‌عبارتی، در یک اقتصاد پویا، ایده‌ها، محصولات و خدمات همواره در حال تغییرند و در این فاصله، کارآفرین الگویی برای مقابله و سازگاری با شرایط به ارمغان می‌آورد. آنچه در این رابطه اهمیت دارد آن است که ــ علی‌رغم اهمیت روزافزون این پدیده و نقش فزاینده آن در اقتصاد جهانی ــ کمتر به این موضوع در کشور ما پرداخته شده است. به نظر می‌رسد وضعیت نه‌چندان خوب اقتصادی کشور و ترکیب جمعیتی جوان، بیش از پیش ما را نیازمند یافتن زمینه‌های جدید در صحنه اقتصادی می‌کند. در این راستا، ضرورت داشتن راهکار مناسب جهت آموزش و استفاده بهینه از نیروی فعال و کارآفرین، حرف اول را می‌زند.

منبع
ـ فصلنامه‌ مدیریت نظامی، شماره 34، تابستان 1388.

عالی