6 دلیل برای جدی گرفته نشدن صنعت فرهنگی در کشورهای در حال توسعه:

طراحان "استراتژی صنایع فرهنگی" در آفریقای جنوبی همین سؤال را از خود پرسیده‌اند و برای آن شش دلیل ارائه نموده‌اند.
"در واقع تا همین اواخر برای سیاست‌گزاران ارشد کشور و هم چنین متولیان و دست اندرکاران امور فرهنگی، مشکل بود که بتوانند به صنایع فرهنگی به مثابه یک صنعت نگاه کنند. دلیل این موضوع چیست؟
تا وقتی بخش فرهنگ به عنوان یک بخش مولد اقتصادی، هم‌چنین پشتوانه تکیه‌گاه اقتدار دفاعی دیده نشود، طبیعی است که نهاد تولید ثروت تلقی نخواهد شد و صرفاً به منزله مرکز هزینه دیده خواهد شد، و مخارج آن باید از حساب بیت المال تامین گردد.‌"
شش دليل جدي گرفته نشدن اين صنعت در كشورهاي در حال توسعه عبارتند از:
1. در عصر صنعت، که هنوز بر کشورهای در حال توسعه غالب است صنعت فرهنگی به دلیل ماهیت نرم آن، عموماً در پس زمینه اقتصاد صنعتی دیده می‌شود. به همین دلیل، در توسعه‌ي اقتصادی این کشورها نقش مهمی به صنعت فرهنگی داده نمی‌شود.
2. شاخه‌های تشکیل دهنده‌ي صنایع فرهنگی- سینما، تئاتر، موسیقی، رسانه، طراحی، مد و غیره- اغلب به عنوان شاخه‌های مجزا دیده ‌می‌شوند؛ بدون هیچ رابطه‌ای میان آنها. وقتی هر یک از این شاخه‌ها، مستقل دیده‌شوند، تا اندازه‌ای کوچک به نظر می‌رسند. اما زمانی که از دیدگاه کلی- با درک روابط درونی- دیده‌شوند، بخشی مهمي در اقتصاد به شمار می‌آیند.
3. بر خلاف کشورهای پیشرفته که صنایع فرهنگی آنها شامل یک مجموعه قابل توجه از بنگاه‌های بزرگ- مثلا بنگاه‌های عظیم سینمایی، رسانه‌ای، و غیره- و تعداد زیادی شرکت‌های کوچک و متوسط است، در کشورهای در حال توسعه تقریباً هیچ بنگاه بزرگی در این صنایع وجود ندارد. آن چه هست، گروه کوچکی از بنگاه‌های متوسط و تعدادی شرکت‌های کوچک است. لذا تصویری که از این بخش وجود دارد، یک مجموعه از بنگاه‌های کوچک با تاثیر اقتصادی ناچیز است.
4. از دیدگاه تاریخی و طبق یک قانون نانوشته، بخش فرهنگ پیش از آن که از سوی دولت‌ها به عنوان یک بخش مولد اقتصادی دیده شود، یک "مرکز هزینه‌ي دولتی" است که مأموریت آن صرفاً ترویج سیاست‌های فرهنگی به هزینه دولت است.
5. اغلب گردانندگان صنایع فرهنگی در کشورهای در حال توسعه، اطلاعات کسب و کاری ناچیزی در خصوص قابلیت‌های تجاری و ... صنایع فرهنگی دارند و مدیران بنگاه‌هاي صنایع فرهنگی، غالباً خواهان حمایت‌ها و یارانه‌های دولتی هستند؛ به این دلیل که کار خود را اقتصادی و یا دارای پتانسیل‌های اقتصادی نمی‌بینند.
6. فرآيند توليد صنايع فرهنگي فرآيندي خلاق با دامنه زماني خاص خود در توليد ايده است، اين امر مستلزم تأمل، تحمل، هزينه و شيوه‌هاي نوين در مديريت مي‌باشد كه در كشورهاي در حال توسعه، به دليل وجود انبوه مشكلات ظاهري رفاهي و توسعه، توجه جدي به الزامات آن نمي‌شود.