گاهي نوشتن سخت مي شود، اينقدر سخت که تفکراتت به هم مي ريزد و تمرکزت از دست مي رود. آن قدر حرف براي گفتن داري که نمي داني کدام را بنويسي. پس بي خيال همه مي شوي. آنچه در ذهنم هست اينه که اگر دنبال آرامش روحي و رواني خود هستيم نبايد آرامش ديگران را به هم بزنيم. اگر براي خود خوبي مي خواهيم نمي شود براي ديگران بدخواست.طبيعيت انتقامش را مي گيرد. فکر نکنيم همه چيز در دنياي ديگري حساب و کتاب مي شود ، بسياري از حساب ها همين جاست. به قول قرآن "اگر نیکی کنید به خودتان نیکی کرده اید و اگر بدی کنید [نیز]برای خودتان است." پس چطور مي شود ما براي خودمان بدي بخواهيم؟

و چند جمله کوتاه
دستانی که کمک می کنند پاکتر از دستهایی هستند که رو به آسمان دعا می کنند.

اگر میخواهید دشمنان خود را تنبیه کنید به دوستان خود محبت کنید.

افراد موفق کارهای متفاوت انجام نمی دهند، بلکه کارها را بگونه ای متفاوت انجام می دهند.

با سلام وتشکر از سخنان حکیمانه شما
اما متاسفانه تالار درسی خود را اشتبا ه انتخاب کرده اید