بسمه تعالی
درباره فیلمی که در کلاس پخش شد .

در واقع باید دید که هدف از ساخت این فیلم چه بوده است . نقطه ای کوچک در ابتدای فیلم نشان داده می شود و عنوان می شود که این نقطه کوچک زمین ماست .
درابتدا غیر قابل باور می نماید ولی این واقعیتی است انکار ناپذیر. بله ما تنهای تنها در این نقطه کوچک از کهکشان هستیم. نقطه ای که می توان آن را حتی با چشم غیر مسلح و بدون اینکه از جو زمین خارج شویم مشاهده کنیم . شاید بپرسید چگونه ؟ خواهم گفت !
لباسی را که آغشته به گرد و خاک است در اتاقی تاریک که مقدار کمی از نور خورشید به آن می تابد ، محکم تکان دهید . دقیقاً زمین و اصلاً منظومه شمسی و هر آنچه در آن هست را به وضوح خواهید دید . بله ما نیز ذره ای از گرد و خاک اتفاق افتاده از انفجار بزرگ جهان هستیم که هم اکنون نیز در حال چرخش هستیم و معلوم نیست با کرات دیگر و با کهکشان ها و سیارات دیگر به کجا می رویم!
اما این کره خاکی که ما در آن زیست می کنیم . چه اتفاقی افتاده که انسانها - با این حال که می دانند فقط در این کره زندگی جریان دارد - به جان هم افتاده اند . چه شده که غنی فقیر را ، سلطان رعیت را ، سواره پیاده را ... نمی بیند .
ما کی از خودِ خود خارج خواهیم شد به پیرامون خود نگاه خواهیم کرد و عظمت خود را خارج از این توهمات کبر و غرور خواهد دید . این دنیا بقدری عظمت دارد که نمی ارزد انسان به خویشتن ِ خویش فقط بنگرد بلکه باید دیگران را نیز در زندگی خود سهیم بداند .
جمله ای دیدم بسیار زیبا : کبریا نه محل کبر است نه ریا !
گذشته از آن زندگی معنوی و آخرت ما در گرو این دنیاست .
گذشته از آن که ما در برابر محیط زیست خود مسئولیم و آیندگان حق دارند .
گذشته از آن که ...
بدانیم که :
رحمت خدا بر آن کس که بداند از کجا آمده ، در کجاست و به کجا می رود . ( مولا علی علیه السلام )

مرغ باغ ملکوتم نیم از عالم خاک چند روزی قفسی ساخته اند از بدنم

و السلام .