آشنایی با چند روش آسان برای کسب و کار
اگر شما هم شبیه اکثر کارآفرین ها باشید احتمالاً ثروت عظیمی برای آغاز فعالیت ندارید بنابراین مجبور هستید با هر چه دارید یعنی سرمایه نسبتاً اندک کار را آغاز کنید. برای موفقیت در این راه جذب منابع مالی بیرونی و صرفه جویی معقول بهترین روش ها هستند. در مقاله حاضر به هشت روش برای شروع موفق و کم هزینه کسب و کار اشاره می شود:
۱) ارزان زندگی کنید )
مطالعه خاطرات کارآفرین های موفق که تقریباً از صفر آغاز کردند نشان می دهد امکان صرفه جویی هم در هزینه های زندگی و هم شرکت کاملاً وجود دارد. خرید هوشمندانه، ثبت موارد هزینه های زندگی و کار، شناسایی اولویت ها برای هزینه کردن پول و برنامه ریزی هزینه از مهم ترین عوامل ارزان زندگی کردن هستند. اجازه ندهید تجهیزات یا اسباب لوکس و گران قیمت شما را وسوسه کند. مطمئن باشید پس از به سود رسیدن کسب و کار به تدریج توان خرید این اسباب و تجهیزات را پیدا خواهید کرد.
۲) از روش های خلاق تامین مالی بهره ببرید )
امکان یافتن سرمایه گذار یا گرفتن وام ها با بهره بالا وجود دارد اما هر چه کمتر از این نوع منابع مالی استفاده کنید، بهتر است. از سرمایه ای که خود جمع کرده اید یا کمک مالی اعضای خانواده یا دوستان استفاده کنید. در این حالت مجبور نیستید بهره بپردازید یا در مهلت مشخص پول را بازگردانید و نیز از جاه طلبی های شما کاسته خواهد شد.
۳) کوچک آغاز کنید )
هر چه اولین خط تولید شما بزرگ تر باشد پولی که برای راه اندازی آن باید هزینه کنید، بیشتر است. هرگز تصور نکنید در آغاز کار باید با گستردگی تولید خود بازار را متعجب کنید. در آغاز کار بر تعداد قابل مدیریت کالاها و خدمات تمرکز کنید. منظور تعداد کالاها و خدماتی است که شما با پولی که نقداًً در اختیار دارید، می توانید برای مدتی منطقی تولید کنید. آهسته بروید تا بتوانید همیشه به فعالیت خود ادامه دهید.
۴) منابع مالی را صرف عناصر درآمدزا کنید )
استفاده صحیح از منابع مالی محدود کلید راه انداختن کسب و کار با بودجه محدود است برای مثال صرف هزینه برای کارکنان با ارزش و سودآور و خرید تجهیزات حیاتی جزء این موارد هستند.
۵) از روش های ارزان اما موثر بازاریابی استفاده کنید
ترتیبی دهید که دیگران برای شما تبلیغ کنند. کار را با دادن آگهی در نشریات و بولتن های محلی آغاز کنید. اولویت نخست تبلیغ در جایی است که مخاطبان اصلی شما حضور دارند. باید آن ابزارهای رسانه ای را که هواداران زیادی بین مخاطبان اصلی شما دارند، بیابید. بسیاری از کارشناسان معتقدند شرکت ها باید بخش بزرگی از سود خود را صرف تبلیغ کنند، این به معنای ولخرجی در تبلیغات یا تبلیغ در رسانه های کم طرفدار نیست.
۶) هوشمندانه استخدام کنید )
با توجه به ساختار فعالیت شرکت، اگر امکان دارد از نیروی کار نیمه وقت استفاده کنید. در این حالت نیروهای متخصص و ارزشمند مجبور نمی شوند تمام وقت خود را صرف حضور در محیط کار شما کنند. در بسیاری از موارد این اجبار آنها را از همکاری با شما بازمی دارد. همچنین به یاد داشته باشید که در آغاز کار در حوزه هایی که توانایی دارید برای انجام آنها از نیروی کار خارج شرکت استفاده نکنید. در حال حاضر بسیاری از شرکت ها در کشورهای توسعه یافته دارای کارکنانی هستند که در خانه مسوولیت های شغلی خود را انجام می دهند. این روند رو به افزایش است و باعث کاهش هزینه زیرساخت برای کسب و کارها می شود.
کارکنانی هستند که در خانه مسوولیت های شغلی خود را انجام می دهند. این روند رو به افزایش است و باعث کاهش هزینه زیرساخت برای کسب و کارها می شود.
۷) بهترین قراردادها را منعقد کنید
آنچه بسیاری از کارآفرین ها نمی دانند این است که درباره هر چیز می توان مذاکره کرد. از هزینه تجهیزات تکنولوژیک گرفته تا صورت حساب هایی که طراح سایت شما فرستاده است. صرفاً به این دلیل که روی صورت حساب نوشته شده قیمت مقطوع به این معنا نیست که نمی توان چانه زد و مذاکره کرد. بدترین حالتی که در پایان مذاکره ممکن است رخ دهد پاسخ منفی فروشنده است اما در بسیاری موارد مذاکره جواب می دهد. هرگز تصور نکنید چانه زدن ارزش اش را ندارد. رقم تخفیف چند خرید را جمع کنید،آنگاه متوجه خواهید شد با مذاکره چه میزان در هزینه ها صرفه جویی کرده اید به ویژه هنگامی که قصد دارید به طور نقد پول کالا را بدهید، در چانه زدن در موقعیت بسیار بهتری قرار دارید.
۸) تجهیزات ارزان بخرید
از نرم افزار گرفته تا دستگاه فکس یا مرکز تلفن سانترال، بسیاری از تجهیزات فنی مورد نیاز کسب و کارهای جدید در بازار وجود دارد فقط باید برای یافتن آنها تلاش کنید. برای آنکه این ابزارها نقص نداشته باشند، هنگام خرید آنها را آزمایش کنید و از فروشنده ضمانت بخواهید. قیمت دستگاه های الکترونیک دست دوم گاه تا ۵۰ درصد پایین تر از دستگاه های نو است. تصور نکنید فقط شرکت های کوچک از این روش برای خرید استفاده می کنند. همه شرکت ها با اندازه های مختلف طبق نیازی که دارند به خرید چنین دستگاه هایی می پردازند.




چه راهکارهایی برای اشتغالزایی وجود دارد
برای مثال طی دوره حاکمیت حسنی مبارک جمعیت مصر بیش از دو برابر افزایش پیدا کرد و از ۴۲ میلیون در سال ۱۹۸۰ به ۸۵ میلیون در ۲۰۱۰ رسید. این رشد وقتی بیشتر جلب توجه می کند که حواسمان باشد مصر کشوری بیابانی است که ساکنانش اطراف رود نیل متراکم شده اند. حالا که جای بیشتری برای پراکنده شدن نیست، تراکم جمعیت به سطوح شکننده ای رسیده است. در شهر قاهره که آنقدرها هم بزرگ نیست ۲۰ میلیون نفر سینه به سینه زندگی می کنند و حتی زیرساخت های شهری لازم هم به اندازه برای ایشان وجود ندارد.

رشد سریع جمعیت یعنی وجود یک نسل جوان پرشمار با خواسته های فراوان. در واقع نیمی از جمعیت مصر زیر ۲۵ سال سن دارند. مصر مثل ده ها کشور دیگر در سرتاسر جهان با چالش بزرگی به نام فراهم کردن اشتغال مولد و سودمند برای جمعیت جوانش روبه رو است؛ چالشی که تا حدود زیادی هم در تمام این کشورها حل نشده باقی مانده است.
رشد اشتغال هیچ تناسبی با این خیز جمعیتی ندارد، حداقل اگر منظورمان از شغل کاری باشد آبرومند و با دستمزد قابل ذکر. نرخ بیکاری جوانان (۱۵ تا ۲۴ سال) در آفریقای شمالی و خاورمیانه بیشتر از ۳۰ درصد است. ناامیدی و درماندگی جوانان بیکار حالا به خیابان ها سرریز کرده است.
البته مشکل بیکاری بالای جوانان فقط محدود به کشورهای توسعه نیافته نیست. در آمریکا هم نرخ بیکاری کلی ۹ درصد است، اما همین رقم برای جوان های ۱۸ تا ۲۵ سال حالا به ۱۹ درصد می رسد و این فقط برای کسانی است که فعال به دنبال کار می گشته اند. خیلی ها، شمار بیشتری، تنها ناامید شده و دست از جست وجو برداشته اند. آنها نه درس می خوانند، نه کار می کنند و نه دنبال کار می گردند. اعتراضی هم ندارند، اما خیلی هاشان سر از زندان درمی آورند.
بازارهای نیروی کار در جهان حالا به هم متصل اند. جوان های کشورهای مختلف از مصر گرفته تا آمریکا حالا باید در عمل با جوان های چینی و هندی برای اشتغال رقابت کنند. کارگران کم دستمزد و نسبتا مولد کارخانه های چینی با زیرساخت های خوبی که در اختیار دارند (جاده ها، بنادر، وسایل ارتباطی و غیره) باعث شده اند که سطح رقابت جهانی بالاتر برود. در نتیجه کارگران کم مهارت مصری یا آمریکایی و دیگر کشورها باید نیروی تولیدی شان را بیشتر کنند تا بتوانند برای گرفتن دستمزدهای معقول شانسی داشته باشند یا دستمزدهای خیلی پایین بگیرند یا اینکه بیکاری را تحمل کنند.
بنابراین قلب مساله رقابت پذیر بودن بین المللی ایجاد شغل های خوب با دستمزدهای قابل قبول است. این کار نیازمند مجهز کردن کارگران به دانش و مهارت های لازم، آموزش کاری نیرومند و زیرساخت های حمایتی است. هرچند که بخش خصوصی باید بیشتر شغل ها را ایجاد کند، اما بخش عمومی نیز می تواند شرایط لازم برای ایجاد بهره وری بالا را فراهم کند.
تنها یک منطقه پردرآمد هست که در عهده تربیت جوانانش برای کار نسبتا خوب برآمده است و وضعیت کلی اقتصادش برای رقابت در عرصه جهانی آماده است. آن منطقه اروپای شمالی است که شامل آلمان، اسکاندیناوی (دانمارک، فنلاند، نروژ و سوئد) می شود. در این کشورها آموزش عمومی کیفیت بی نظیری دارد و گذر از مدرسه به محل کار اغلب شامل برنامه هایی می شود (آلمان در این زمینه خیلی مشهور است) که حالت دوره های کارآموزی دارند.
کشورهای رو به توسعه پیشرفت های مهم را در کشورهایی می توان یافت که تاکید زیادی روی آموزش، سرمایه گذاری عمومی در زیرساخت ها و آموزش های کارمحور داشته اند. کره جنوبی احتمالا بهترین مثال از چنین موفقیتی است، با آموزش کاری قوی و اشتغال بالای جوانانش که باعث شده این کشور به سرعت روند توسعه را طی کرده و حالا طی تنها یک نسل به کشوری پردرآمد تبدیل شود. کره جنوبی این کار را در شرایطی هم انجام داده است که روز به روز حلقه فشار و رقابت از سوی همسایه دیوار به دیوارش یعنی چین تنگ تر می شد.
درآمریکا برعکس مثال بارزی از یک شکست است، البته اگر جوانان خانواده های ثروتمند را مستثنی کنیم. آن بچه های آمریکایی که در خانواده های ثروتمند دنیا آمده اند اغلب از تحصیلات بی نظیری برخوردار می شوند و با یک مدرک لیسانس هم فرصت های شغلی خوبی پیش رویشان است، اما از آنجا که ثروتمندها موفق شده اند دولت را به کاهش مالیات ها و مخارجش مجاب کنند، بچه های خانواده های فقیر و طبقه کارگر شانس خیلی کمتری برای برخورداری از آموزش سطح بالا دارند و دولت آمریکا هم نتوانسته است مهارت ها و زیرساخت های لازم را برای ایشان فراهم کند. نتیجه بحران افزایش بیکاری جوان ها در خانواده های فقیر و طبقه کارگر است.

کشورهای شمال آفریقا و خاورمیانه باید از آسیای شرقی و شمال اروپا درس بگیرند و با تحمل یک دوره سختی از افتادن در دام شکست هایی نظیر وضعیت آمریکا بگریزند. اگر در مصر و تونس و دیگر کشورهای عربی دموکراسی ایجاد شود و جان بگیرد، دولت هایی که با ذهنیات جدید روی کار آمده اند شاید بحران بیکاری جوانان را دریافته و آن را مهم ترین اولویت کاری شان قرار دهند.
کشورهای خاورمیانه باید برای افزایش کیفیت و طول مدت آموزش استراتژی های مناسب طراحی کنند، در دوره های کارآموزی سرمایه گذاری کنند و به بخش خصوصی نیز اجازه ورود به دوره های کارآموزی را بدهند. (ایجاد کسب و کارهای کوچک و متوسط را نباید فراموش کرد.) آنها باید پروژه های زیرساختی اصلی را که برای مولد ساختن بخش خصوصی لازم هستند شناسایی کرده و جدی بگیرند. همچنین باید سعی کنند که همبستگی های تجاری منطقه ای را تقویت کرده و به این ترتیب بازار بزرگتری برای خود فراهم بیاورند.
دیکتاتوری های سقوط کرده – بن علی در تونس، مبارک در مصر و به زودی قذافی در لیبی – میلیاردها دلار از منابع عمومی این کشورها را غارت کرده اند. این پول مسروقه باید بازپس گرفته شود و به حسابی ویژه اشتغال جوانان اختصاص یابد.
علاوه بر این با رسیدن قیمت نفت به بیش از بشکه ای ۱۰۰ دلار، دولت های خلیج وضعیت مالی خوبی پیدا کرده اند. آنها هم باید صندوق ویژه ای برای اشتغال جوانان ایجاد کنند و از بانک توسعه اسلامی به این منظور کمک بگیرند. برای منابع یک منطقه هیچ استفاده ای بهتر از آن نیست که ببینیم جوانانش خوب آموزش دیده اند و با مهارت و توانایی کارهای باکیفیت