اصطلاح صنعت فرهنگ نخستین بار در یکی از فصول کتاب دیالکتیک روشنگری "ماکس هورک هایمر" و "تئودور دبلیو آدونور" دوتن از معروفترین نمایندگان مکتب فلسفی فرانکفورت ابداع شد و هنوز درباره ی نوع فعالیت هایی که قرار است زیر مجموعه ی این اصطلاح قرار گیرند تردید هایی وجود دارد.
به طور کلی در صورتی گفته میشود یک "صنعت فرهنگی" وجود دارد که کالاها و خدمات فرهنگی به صورت صنعتی یا تجاری ،تولید،بازتولید،انبار و یا توزیع شود.
صنایع فرهنگی انواع متفاوتی دارد. به طور مثال صنایعی که در آنها کالای تولید شده کار یک صنعتگر است و با استفاده از ماشین و فرایند های صنعتی در مقیاسی وسیع تکثیر شود.
لزوم پرداختن به مسئله ی صنایع فرهنگی دلایلی را در بر دارد که عبارتند از:
قرار دادن فرهنگ در اختیار شمار بیشتری از مردم، پرداختن به صنایع فرهنگی برای خارج ساختن برنامه های سرگرم کننده ی زنده از بن بست اقتصادی،تقاضاهای روز افزون محلی،اعتلاء جایگاه هنرمندان آفرینشگر،و سرشت بین المللی صنایع فرهنگی و غیره.
صنایع فرهنگی با شاخه های گوناگون فعالیت در عین حال ارتباط نزدیک و نیرومندی باهم دارند.این شاخه ها عبارتند از:کتاب،روزنامه ومجله،صفحه،رادیو،تلویزیون،سینما،محصولات جدید دیدو شنودی و خدمات مربوط به آنها،عکاسی،تکثیر آثار هنری و تبلیغات.
کشور ژاپن که یکی از 7کشور صنعتی جهان است پیسرفت خود را مدیون اهمیت دادن به نیروی انسانی متخصص و کاردان میداند.که با ارتباط با سایر کشورهای پیشرفته بالاخص ایالات متحده و آلمان زمینه را برای توسعه روز افزون تکنولوژی و مهارت های خاص تکنیکی فراهم اورده است.
صنعت ژاپن شروع قدرتمندی نداشت در این سرزمین نه نفت از زمین فوران میکند و نه معادن عظیم سنگ اهن وجود دارد.معادن زغال سنگ دراین کشور فقیر و غیر اقتصادی است.جنگلها دارای درختان تنومندی نیستند و محصولات کشاورزی این کشور حتی برای مصرف تمامی شهروندان آن نیز کافی نیست.
اهداف و روش های بشردوستانه:
تعداد زیادی صندوقها و بنیادهای بشر دوستانه که در ژاپن قبل از جنگ وجود داشت در نتیجه ی تورمی که در پی جنگ جهانی دوم پیدا شد به صفر تنزل کرد.گرچه کشور بیش از آن گرفتار بازسازی اقتصادی بود که چنان بنیادهایی بتوانند در دو دهه اول پس از جنگ فرصت احیا پیدا کنند.سرانجام طی تقریبا 10سال گذشته اقداماتی به منظور استقرار مجدد آنها به عمل آمده است.از آنجا که شرکت های صنعتی که رشد عظیمی کرده اند بخاطر آلوده و نابود کردن محیط زیست مورد انتقاد توده مردم قرار گرفته اند به طرز فزاینده ای دست به تاسیس بنیاد های بشر دوستانه زده اند که یکی از اهداف آنها بهتر ساختن تصویر خود یا صنعتی که بدان تعلق دارند در نزد مردم است.آنها بدین ترتیب اقدام به بازگرداندن بخشی ار سود خود به کل جامعه کرده اند.با این حال هنوز هم روی هم رفته اقدامات بشردوستانه توسعه چندانی در ژاپن پیدا نکرده و منابع مالی آن نسبت به دیگر کشور های عمده پیشرفته بسیار محدودتر است.این وضع ناشی از سیاست تمرکز گرایی دوست است که سعی دارد تا سر حد امکان درامد های افراد و شرکت هارا جذب کند.و آنرا از طریق نظام مالی دولتی بابت تعهداتی که دولت مفید میداند هزینه کند.نمونه بارز این خط مشی تمرکز فعالیت های بنیاد تویوتا برروی ایمنی ترافیک به عنوان یکی از ستونهای فعالیت آن شرکت است.این بنیاد ها بیشتر از طریق اعطای یارانه فعالیت میکنند و ندرتا در طرح هایی که خود مجری آنها باشند دخالت میکنند.اگرچه بنیاد های زیادی وجود دارند که فعالیت های تحقیقاتی انجام میدهند یا در طرح های مربوط به خود شرکت میکنند.
این سازمانهای بشر دوستانه توسط کارشناسان اداره بنیاد ها اداره میشوند.
امید میرود که تجربه آنها در آینده افزایش یابد و از تجربه هایی مشابه تجارب دیگر کشور های پیشرفته استفاده کنند.