گیلبرتو دو نوچی (دانشمند اهل برزیل) میگوید: آدمها با یک سبد در
جلو و یک سبد در پشت سر, روی زمین راه میروند.
در سبد جلویی صفات نیک و خوب خود را میگذارند
و در سبد پشتی عیبهای خود را جای میدهند.
به همین دلیل در روزهای زندگی چشمانمان را بر صفات نیک خود میدوزیم
و فشارها را در سینه حبس میکنیم. در همین زمان بی رحمانه تمامی
عیبهای همسفرمان را که پیش روی ما حرکت میکند می بینیم.
این گونه است که درباره خود بهتر از او داوری میکنیم.
بدون آنکه بدانیم کسی که پشت سر ما راه میروید در باره ما به همین
شیوه می اندیشد.

سلام/تشکر