گروه چهار نفری : صمدبیابانی نیکجو - مجید لعلی - علی رضا صفری فرد - حمزه صلحی فرد

گسترش فرهنگ توده ای مدرن در قرن بیستم از طریق رسانه های همگانی،واکنش های گوناگونی بر انگیخته است.به طوری که گروه های قدرتمند معمولا به فرهنگ توده به دیده تحقیر می نگرند و اغلب در پی اعمال کنترل فرهنگی بر می آیند.
دموکراسی به واسطه یکسان سازی،هم ارزش ها و فرهنگ را یکسان می نماید که باعث ذوق نازل و تنزل فکری در بین فرهنگ مردم می شود.از دیدگاهی فرهنگ مردمی هرج مرجی است که در عصر مدرن پدیدار شد اما دیدگاهی دیگر معتقد است فرهنگ مردمی که هنر عامه پسند از میان آن بر آمد را باید با سایر فرهنگ ها هم سطح و هم سنگ شمرد.
هنرمند پاپ، به خارج از خویشتن یعنی به محیط- نه محیط طبیعی بلکه محیط مصنوعی فرهنگ مردمی- روی می آورد و ماده ی کارش را در شیوه ها و کالاهای انبوه تولید شده برای زندگی نوین شهری و روستایی، می یابد.هنر پاپ با سنت هنرهای زیبا به پیکار می خیزد و اصرار می ورزد که فرهنگ مردم با شکل های انبوهش به اندازه ی هنرهای زیبا اعتبار دارد و همراه با آن به حیاتش ادامه می دهد.بسیاری بر این باورند که هنر پاپ به مفهوم دقیق کلمه از انگلستان، و مشخصا در خلال یکسری بحث و جدل هایی در مرکز هنرهای معاصر شهر لندن آغاز گردید.
هنرمندان پاپ آمریکایی از جهات مختلف با همتایان انگلیسی خود متفاوت بودند.در امریکا ناسیونالیزم نقش بسیار مهمی در موفقیت عظیم و ناگهانی هنر پاپ داشت.
این واقعیتی انکار نا پذیر است که جنبش پاپ از نظر گاه زیبایی شناختی در برابر اکسپرسیونیسم انتزاعی قد بر افراشت.
در زمینه موسیقی نیز تعریفی که از هنر پاپ می توان ارائه کرد آن است که اساسا موسیقی پاپ آمیزه ای از سنت های موسیقایی ، سبک ها و تاثیر ها است و نیز محصولی اقتصادی که مقاصد ایدئولوژیک مصرف کنندگان نیز بر آن تاثیر می گذارند.در بطن اکثر فرم های موسیقی پاپ، تنش بنیادینی بین خلاقیت در ساختن موسیقی و ماهیت اقتصادی تولید فراوان و توزیع آن وجود دارد.

سلام و تشکر