مفهوم صنایع فرهنگی
مفهوم‌"صنایع فرهنگی‌"نخستین‌بار در طی جنگ جهانی دوم و در مکتب فلسفی فرانکفورت،برای توصیف صنعت قدرتمند فیلم‌سازی‌ آمریکا شکل گرفت.
اصطلاح صنعت فرهنگ،نخستین‌بار در یکی از فصول کتاب‌ دیالکتیک روشنگری ماکس هورک هایمر و تئودور دبلیو آدورنو،دو تن از معروف‌ترین نمایندگان مکتب فلسفی فرانکورت،ابداع شد و هنوز دربارهء نوع فعالیت‌هایی که قرار است زیرمجموعهء این اصطلاح‌ قرار گیرند،تردیدهایی وجود دارد.
به‌طور کلی در صورتی گفته می‌شود یک‌"صنعت فرهنگی‌"وجود دارد که کالاها و خدمات فرهنگی به صورت صنعتی یا تجاری،تولید، بازتولید،انبار و یا توزیع شود؛یعنی در مقیاس وسیع و هماهنگ مبتنی‌ بر ملاحظات اقتصادی و نه علاقه به توسعهء فرهنگی.
طبق تعاریف متداول،صنایع فرهنگی متشکل از بنگاه‌هایی است‌ که برای عموم مردم،اطلاعات و سرگرمی‌های آموزشی،علمی و فرهنگی در قالب‌های مختلف قابل تکثیر،طراحی و تهیه می‌کنند. هدف صنایع فرهنگی(که تحت عناوین دیگری همچون‌"صنایع‌ رسانه‌ای‌"،"صنایع حق تکثیر(کپی رایت)"و حتی‌"صنایع محتوایی‌" نیز شناخته می‌شود)مفهوم‌سازی،هماهنگ‌سازی،تولید،ارتقا و تجارت‌ کالاهای فرهنگی در قالب‌های مختلف اعم از کتاب،مجله،روزنامه‌ و ژورنال،فیلم و محصولات صوتی تصویری،ویدیو و نوار کاست، نرم‌افزار،لوح فشرده(سی دی رام)و دیگر محصولات است.
شایان ذکر است اخیرا با توجه به پیشرفت‌های فناوری،می‌توان‌ محتوای موجود در این محصولات کم‌وبیش‌"سنتی‌"را به راحتی و در کمترین زمان از طریق شبکه‌های الکترونیکی از جایی به جای‌ دیگر منتقل کرد.