سفيد كننده ها



حتما قبلا شنيده ايد كه چسباندن پوستر روي پوستر تبليغاتي ديگري كاري غيرقانوني است و در برخي از كشورها اين اقدام پيگرد قانوني هم دارد. در بسياري از كشورها از جمله كشور ما اين اتفاق بيشتر در زمان تبليغات انتخاباتي مي افتد. معمولا قبل از شروع فعاليت هاي تبليغاتي نامزدها شاهد انواع و اقسام هشدارها از سوي مراجع و يا خط نشان كشيدن ها توسط نامزدهاي انتخاباتي عليه يكديگر در اين مورد هستيم.

حالا يك گروه ضد تبليغ به نام "كمپين تبليغات عمومي" از اين روش براي مبارزه با تبليغات تجاري و بازرگاني روي بيلبوردها (البته بيلبوردهاي در دسترس) استفاده كرده است. تفاوت كار اين گروه اين است كه معمولا از طرح روي پوستر بيلبوردهاي تبليغاتي به گونه اي هنرمندانه عليه خودشان استفاده مي شود و اين پوسترها طوري پاره شده يا تغيير شكل مي يابند كه براي رهگذرها جذابيت بصيري داشته باشند و توجه آنان را به سوي خود جلب كنند. البته اين بلا معمولا سر شركت هايي مي آيد كه براي پوسترهاي تبليغاتي خود از شوراي شهر و يا شهرداري اجازه قانوني ندارند. بنابراين نمي توانند اعضاي اين گروه را به صورت قانوني مورد پيگرد قرار دهند. برخي از روزنامه نگاران به اعضاي اين گروه لقب سفيد كننده (Whitewasher) را داده اند. حالا داشته باشيد بيلبوردهايي را كه هر روز چند بار سفيد مي شوند و دوباره سیاه.



راستي قبلا هم پست مرتبطی را در مورد گروه نقطه سفيد (تقطه سفيدي كه در زمان خاموش كردن تلويزيون هاي قديمي روي صفحه آن ظاهر مي شد) و شبکه تلویزیون خاموش و سایرین گذاشتم که می توانید اینجا بخوانيد.



حاشيه: آيا اين مطلب معنايش اين است كه بنده ذاتا مخالف تبليغات تجاري هستم؟ معلوم است كه جواب به اين سوال اصلا براي شما اهميت ندارد. چون در اين مورد به خصوص متن از حاشيه مهمتر است.
بازاريابي سبك خوردن



حالا ديگر غذا خوردن به نوعي با سبك زندگي ما گره خورده و نوع غذاهايي كه مي خوريم و حتي رستوراني كه مي رويم، بيانگر شخصيت و طبقه اجتماعي خاص ما شده است. به همين دليل خيلي ها مراقب رستوران رفتن و غذاهايشان هستند تا با آن طبقه دلخواهشان منافاتي پيدا نكند.

ممكن است غذايي كه در يك رستوران فست فوت سرو مي شود، خيلي ارزان تر از كباب يا ديزي يك سفرخانه سنتي نباشد، اما كمتر مي توان كساني را كه فست فود خور هستند، در يك سفره خانه سنتي پيدا كرد. قهوه خانه كه ديگر جاي خود را دارد.

حالا تصورش را بكنيد مثلا كسي پيدا شود و نان بربري داغي را كه آرزو داريد هر روز صبح به جاي نان باگت يخ زده، روي سفره صبحانه داشته باشيد، جلوي درب خانه تحوليتان دهد. در اين صورت نان دلخواه و سنتي تان را مي خوريد و به سبك زندگي دلخواهتان هم وفادار مي مانيد.

حاضريد چه قيمتي براي اين تركيب خلاقانه سنت و مدرنيته بپردازيد؟ هر قيمتي كه بپردازيد، به هر حال به اين اعتقاد رسيده ايد كه:

جای طعم دلنشین نان بربري داغ در زندگی مدرن امروز خالی است....

اگر خوب فكر كنيم مي بينيم اين همان خلاقيتي است كه جرقه اش را بارها در ذهنمان حس كرده ايم، اما با بي اعتنايي از آن گذشته ايم. مثلا همين نان بربري. حتما نيازش را بارها هنگام خوردن صبحانه با رنگ و لعاب، اما بي مزه مان تجربه كرده ايم، با اين حال شايد تصورش را هم نمي كرديم كه روزي براي هر نان بربري داغ تحويلي درب منزل، 500 تومان بدهيم و ككمان هم نگذرد. شايد علتش در همان ايده كوچك ذهني خودمان ريشه داشته باشد كه حالا به آن ارجاع شده است. شايد هم سنتي خوردن در عين حفظ سبك زندگي مدرن، دست دلبازمان كرده است.

مسترديزي خيابان گاندي هم حاصل توجه به ايده كوچكي است كه ممكن است از ذهن خيلي ها گذشته ولي تنها در مغر دو نفر جا خوش كرده تا تبديل به يك ايده پخته و ناب شود. اين دو نفر هم از قضا يكي شان مهندس است و ديگري، دكتر. خود مسترديزي مدعي است كه مستر دیزی هم نوعی فست فود است. آن هم از نوع کاملا ایرانی اش؛ ساده ، لذیذ، مقوی و ماندگار ( easy, like a dizi).

نوع بسته بندی دیزی ها، به همراه ابتکارهایی که این رستوران به خرج داده، و البته مكان آن در خيابان گاندي و فضای مدرنی که برای مشتری های حضوری مهيا كرده، امروزي بودنش را برجسته كرده و براي فست فوت خورهاي حرفه اي هم وسوسه انگيز شده است. اين سبك ايراني— خارجي را در نام رستوران (مستر+ديزي) و حتي هنگام سفارش آنلاين ديزي ها يا مرور مطالب سايت اينترنتي مستر ديزي كاملا حس مي كنيد.

دیزی امروز غذایی شده که ماهی یک روز یا سالی یک روز می خوریم. آن هم با طعمی که معمولا من درآوردی است. اينجا است كه "بازاريابي سبك خوردن" وارد عمل مي شود تا سبك زندگي مدرن را چاشني غذايي قديمي كرده و لذت فراموش شده اش را به او بازگرداند.

سلام. تشکر از شما