مسأله حضور يا عدم حضور زنان در فعاليت‌هاي سياسي و احراز مشاغل و مناصب عمومي از مسائل مناقشه برانگيزي است که از ديرباز موضوع بحث, مجادله و مناظره قرار گرفته است. با نگاهي گذرا بر تاريخ بشريت, اين واقعيت تلخ و انکارناپذير به ذهن متبادر مي‌شود که در همه ادوار و نزد تمامي ملل, سعي در به حاشيه راندن زنان بوده و با ارزيابي نادرست از قابليت‌ها و استعدادهاي آنان, عملاً زنان به سمت و سويي سوق داده شده‌اند که با وجود آن‌که نيمي از جمعيت انساني را تشکيل مي‌دهند اما هنوز از حقوق اساسي بهره‌مند نيستند. بررسي وضعيت حق زنان به تصدي مشاغل عمومي در ايران, روشن مي‌سازد که قانون اساسي جمهوري اسلامي ايران تا چه اندازه زمينه‌هاي قانوني حضور زنان در تصميم‌گيري‌هاي کلان کشور را فراهم ساخته است و در صورت عدم وجود موانع قانوني, بايد ديد که آيا بسترهاي مناسب و شرايط لازم براي مشارکت سياسي زنان مهياست؟