كشور ايران به دليل وجود قوميتهاي گوناگون داراي گويشهاي متعددي مي باشد .در اين خصوص كودكان تا قبل از ورود به مدرسه كمتر با زبان فارسي آشنايي داشته وبه دليل پرورش در محيط خانواده به زبان قومي خود صحبت مي كنند .اين امر پس از ورود به مدرسه براي كودكان توليد اشكالاتي مي نمايد و چون با زباني آشنا مي شوند كه قبلاً كمتر در محيط خانواده با آن صحبت شده ممكن است انگيزه خود را براي تحصيل از دست بدهند .
اصل پانزدهم قانون اساسي به اين موضوع پرداخته است ،مطابق اين اصل زبان وخط رسمي ومشترك مردم ايران فارسي است اسناد ومكاتبات ومتون رسمي وكتب درسي بايد با اين زبان وخط باشد ولي استفاده اززبانهاي محلي و قومي در مطبوعات و رسانه هاي گروهي وتدريس ادبيات آنها در مدارس در كنار زبان فارسي آزاد است متاسفانه آموزش وپرورش كشور در اين سالها به اين موضوع اهميت نداده ونه تنها سبب شده كه برخي از كودكان به دليل عدم انگيزه با اشتياق به تحصيل نپردازند بلكه برخي از خانواده ها نيز به دليل اينكه كودكانشان مشكلي در تحصيل نداشته باشند با آنها به زبان فارسي صحبت مي نمايند و اين كودكان كه نسل آينده كشور را تشكيل مي دهند با زبان مادري خود بيگانه بوده و به همين دليل ادبيات اقوام محلي دستخوش ركود مي گردد و بسياري از زبانهاي محلي در آينده از بين مي رود. بنابراين لازم است اين حق براي هموطنان به خصوص كردها و عربهاي نواحي مرزي ونيز آذري زبانها ايجاد شود كه حق آموزش به زبان مادري را داشته باشند در غير اينصورت به دليل عدم توجه ،همواره امكان تجزيه ايران وتقاضاي خود مختاري وجود خواهد داشت .
منبع : كتاب قانون اساسي و برداشت خودم